এই পেজত 2000+ ৰো অধিক ক ৰঅসমীয়া শব্দ অৰ্থ, অভিধান দিয়া হৈছে ।
- কক্ষ- গ্ৰহ নক্ষত্ৰৰ পথ।
- কয়বাটা- কেইবাটা।
- কৰকৰী- ফোটা থকা সৰু লোটা।
- কৰ্মক্লান্ত- কাম কৰি কৰি ভাগৰুৱা হৈ যোৱা।
- কৰ্ষ- কৰ্ষণ।
- কৰ্ষিত- চহোৱা।
- কাঁৱৰ- কামভাৱ।
- কাইদা- নিয়ম।
- কাপ-খা- টানকৈ লাগি ধৰ।
- কামদ- যিয়ে ইচ্ছা পূৰণ কৰে।
- কেইহনিবাই- কেতিয়াবাই।
- কেচ্কেচ্নি- হাই।
- কেশপাশ- অলংকৃত চুলি।
- কৈকেয়ী- মহাকাব্য় ৰামায়ণত থকা ভৰতৰ মাক।
- কোবা- মাৰ।
- 0কবুলা- সৈ কৰা।
- ক- অসমীয়া ব্য়ঞ্জনবৰ্ণমালাৰ প্ৰথমটো আখৰ।
- ক বুলিব নোৱাৰা- নিৰক্ষৰ।
- ক বুলিয়েই ৰত্নাৱলী পঢ়- এজন নৱজাতকে কেৱল এজন মন্ত্ৰী বা বিশেষজ্ঞৰ দ্বাৰা কৰিব পৰা কাম কৰিবলৈ চেষ্টা কৰা।
- ক- মাত।
- কঁই- পানীত ফুলা এবিধ ফুল।
- কঁইটা- কাঠী।
- কঁকাল- তপিনা আৰু পিঠিৰ মধ্যভাগ
- কঁকাল চাই মেখেলা- যোগ্য়তাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি কাম দিয়া।
- কঁকাল পৰ- কুঁজা হ।
- কঁকাল ভগা- দুৰ্বল।
- কঁকাল ভঙা বিৰলী- একেবাৰে দুৰ্বল মানুহ।
- কঁকাল ভাঙি নাচ- ধুনীয়াকৈ নাচ।
- কঁকিয়া- কাঁকৈৰ দ্বাৰা মূৰ আঁচোৰ।
- কঁকিলা- এবিধ মাছ।
- কঁকিলা দৰিয়া হাঁহ- পানীত থকা এবিধ বনৰীয়া হাঁহ।
- কঁকিলা-দাৰ- কঁকিলা মাছৰ ঠোঁট।
- কঁচ- কাঁচ।
- কঁচা- চুক।
- কঁছাল পিঠা- কঁঠালেৰে প্ৰস্তুত কৰা পিঠা।
- কঁজলা- কজলা।
- কঁটাল- এবিধ ফল।
- কঁটাল- কাইট গুচাই নিমজ কৰ।
- কঁটীয়া- ওখ নোহোৱা লোক।
- কঁটীয়া- বয়স অনুযায়ী ঠিকমতে নবঢা।
- কঁটীাল কুঁহীয়া বাটি- সৰু বাটি।
- কঁঠাল- এবিধ ফল ।
- কঁঠালৰ এঠা- কঁটাল গছৰ এঠা।
- কঁঠীয়া উঘলা দে- সমূলি নষ্ট কৰ।
- কঁঠীয়া- সচ।
- কঁড়া- কড়া।
- কঁড়িত কঁড়ি মাৰি চলা- কৃপণালি কৰি চলি থকা।
- কঁঢ়িয়া- এখন স্থানৰ পৰা অন্য় এখন স্থানলৈ নি।
- কঁতৰা- আষলশলাই ধৰি থাকিবলৈ ঢেঁকীৰ নেজৰ ফালে দুইকাষে পুতি দিয়া খুঁটা।
- কঁতৰা- ঢেকীৰ খুটা।
- কঁপ- স্থিৰ হৈ নাথাক।
- কঁপনি- কম্পন।
- কঁপনি- জিকাৰ খোৱা কায্য
- কঁৰীয়া- কাণত পৰিধান কৰি এবিধ অলংকাৰ।
- কঁহাৰ- কাঁহৰ বাচন-বৰ্তন নিৰ্মাণ কৰা লোক।
- কঁহুৱা- কাঁহেৰে নিৰ্মিত।
- কং- খামতি জনগোষ্ঠী লোকসকলৰ ধনু।
- কংক- ছদ্মৰূপী ব্ৰাহ্মণ।
- কংকণ- অলংকাৰ-বিশেষ ।
- কংকনী- সৰু ঘন্টা।
- কংগণা- খাৰু।
- কংগো- আফ্ৰিকা মহাদেশত থকা এখন দেশ।
- কইনা- কন্য়া।
- ক'ক- কৰাব্নৰ এখ বিশেষ ৰূপ।
- কক- জল।
- ক-ক ম-ম কৰি মৰি যা- অলম সময় কিতাপ পঢ়াৰ পিছত সামৰণি মাৰ।
- ককয়- নুমলীয়া।
- ককৰ্থনা- তিৰষ্কাৰ।
- ককৰ্থনা- তিৰস্কাৰ, গালি, নিন্দা ।
- ককা- অসমৰ অৰণ্য়ত দেখিবলৈ পোৱা এবিধ পোক।
- ক'কা- মাতিব নোৱাৰা।
- ককাইদেউ- সৰুৱে ডাঙৰক কৰা মান্য সম্বোধন।
- ক-কাৰ্- ক আখৰ।
- ককুদ- পৰ্বতৰ উচ্চ শিৰ।
- ককোট- আঠটা নাগৰাজৰ এটা নাম।
- কক্কৰা- কুঁকুৰাৰ মাতৰ নিচিনা শব্দ কৰা।
- কক্পিট- বিমানত বিমানৰ চালক বহা ঠাই।
- কক্ষ- কোঠা।
- কক্ষ- কোঠালি ।
- কক্ষ- গাৰ দাঁতি।
- কক্ষা- প্ৰতিশোধ লম বুলি কৰা সংকল্প।
- কক্ষাপট- কৌপিন।
- কখন- কেতিয়া।
- কখাং- চিংফৌ জনগোষ্ঠী লোকসকলৰ এক নৃত্য়।
- কখ্নও- কেতিয়াবা।
- কঙৰা- কামাতুৰ।
- কঙালি ভোজন- দৰিদ্ৰ ভোজন।
- কঙালী- অতি দৰিদ্ৰ অৱস্থা কাতি বিহু।
- কচ- কেশ।
- কচ- বৃহস্পতিৰ পুতেক।
- কচ- ৰস।
- কচয়া- কচাই।
- কচৰ- সম্পূৰ্ণ নোহোৱা।
- কচৰত- অনুশীলন ।
- কচৰৎ- ব্য়ায়াম।
- কচৰা- অতিশয় লেতেৰা।
- কচলি- হেতা।
- কচা- সামৰি থ।
- কচাই- মাংস বিক্ৰী কৰা লোক।
- কচাইখানা- মাংস বিক্ৰী কৰা আৰু পশু বধ কৰা স্থান।
- কচালনি- জোকাৰণি।
- কচাল্- জোকাৰি পেলাই ঢিলা কৰ।
- কচু উঠ- উত্তেজিত হ।
- কচু- এবিধ গছ আৰু তাৰ আলু।
- কচু কটা দে- অতি হিংসাত্মক উপায়েৰে মানুহক হত্যা কৰা।
- কচু টেপু- কচুগুটি।
- কচু-কটা- এফালৰ পৰা কাটি যোৱা।
- কচুপেলেটে- কচুফুল।
- কচুৰি- আটা বা ময়দাৰ ফোঁপোলা লাৰুৰ ভিতৰত দাইল, মচলা আদিৰ পূৰ দি ঘিউত ভজা খাদ্য-বিশেষ।
- কচুৰি- এবিধ কেক যাক বিভিন্ন মচলা, দাইল, লোণ আদিৰে তৈয়াৰ কৰা হয়।
- কচুৱনি- বেছিকৈ কঁচু গজা স্থান।
- কচুৱা- আমবাত।
- কচুৱা-গাম- কচুৰ নিচিনাকৈ খজুৱাৰ এবিধ ছালৰ বেমাৰ।
- কচোৱা- এবিধ পোক যিি মাছৰ পেটত থাকে।
- কচোৱান- ঘোঁৰাক প্ৰশিক্ষণ দিয়া মানুহ।
- কচ্- এবিধ মাছ।
- কচ্ছ- পাৰ।
- কচ্ছপ- কাছ।
- কচ্ছা- ফৰিং।
- কছিপকা- মৌপকা।
- কজ- হস্তী।
- কজদুত্তৰ- অভদ্ৰ ব্য়ৱহাৰ।
- কঞ্জন- মইনা চৰাই।
- কঞ্জনীল- নীলা ৰঙৰ পদুমফুল।
- কটকী- ৰাজদূত।
- কটকীতিতা- বিদেশৰ পৰা অনা এবিধ তিতা।
- কটঙা- কটুৰ।
- কটনা কটা- দখুয়ী আৱস্থা।
- কটভী- অপৰাজিতা।
- কটৰীয়া- হুটা।
- কটল- হত্য়া কৰা।
- কটলা-কটল- কঠিন হৈ থকা।
- কটলুৱা- ৰাজহ লগা।
- কটা- কাটি পেলোৱা।
- কটা- কেৰ্কেটুৱা।
- কটা- গালি পৰা।
- কটা যোৱা- খণ্ডন হোৱা।
- কটা যোৱা- নষ্ট হোৱা।
- কটা- সময় কটোৱা।
- কটাক্ষ নকৰ- পৰোৱা নকৰ।
- কটাৰী- কোনো বস্তু কাটিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা যন্ত্ৰপাতি ।
- কটাৰী- ফল-মূল বা বিভিন্ন শাক-পাচলি কাটিবলৈ ব্য়ৱহৃত এবিধ অস্ত্ৰ।
- কটাল- দমন কৰ।
- কটালি- কঁটালি।
- কটাহি- কেৰাহিকৈ চোৱা কাৰ্য।
- কটাহি নকৰ- ভ্ৰূক্ষেপ নকৰ।
- কটাহি- সিয়ালৰ মূত।
- কটি-পোৰা পুঠি- কাণী পুঠি।
- কটীয়া- কাটোতা।
- কটীৰ- গুহা।
- কটু - শুনিবলৈ বেয়া ।
- কটুৰ্- নীৰস।
- কটূক্তি – বেয়া মন্তব্য ।
- কটে বান্দৰ- কেৰ্কেটুৱা।
- কটৈনি- এৰাণি।
- কটোৰ- কোৰোকা।
- কট্কটনি- ৰামোৰণি।
- কট্কটা- স্থিৰ হৈ নাথাক।
- কট্কিন- অভাৱী অৱস্থা।
- কট্কোইতা- কঠিন।
- কট্মটীয়া- কঠিন।
- কঠ- এজন ঋষিৰ নাম।
- কঠলুৱা- লিকটা।
- কঠিনিকা- চকমাটি।
- কঠিয়াল- কটকী।
- কঠীয়া তোল- ৰুবৰ নিমিত্তে কঠীয়া পৰা স্থানৰ পৰা উঘালি আন।
- কঠীয়া মৰ- ধ্বংসিত হ।
- কঠীয়া- সঁচ, ধানৰ পুলি, একঠা ধৰা(পাত্ৰ)।
- কঠীয়াতলী- কঠীয়া সিচা স্থান।
- কঠীয়া-ধান- সচ।
- কঠুৱাল- নিষ্ঠুৰ।
- কঠোৰতা- কঠিন গুণ।
- কঠোৰ্- কঠিন।
- কড়- মুৰ্খ।
- কড়ন্দিকা- বিজ্ঞান।
- কড়ি- কৰবী ফুল।
- কড়িয়া- কাণ বেৰী।
- কড়িয়া বিজল- ডেম-ডেউকা।
- কঢ়-কঢ়ীয়া- প্ৰখৰ।
- কঢ়াকঢ়ি- আঁজোৰা-আঁজোৰি।
- কণকলি- অকণমান।
- কণপ- লৌহ স্তম্ভ।
- কণমান- অকণমান।
- কণা- একণ।
- কণা গৰু ঘূৰা দি ঘূৰ- কামৰ মোৰ নাপাই যি-তি কৰা।
- কণা বাট- মাজবাটতে অন্ত হোৱা।
- কণা শিমলু- কনা শিমলু।
- কণা হাঁহক পতান দে- বঞ্চনা কৰ।
- কণাকড়ি- পানী পৰুৱা।
- কণাকড়ি- ফুটা কড়ি।
- কণাকণি কৰ- ফুচফুচাই ক।
- কণাকণি- পাৰস্পৰিক ভাৱে ফুচফুচাই কোৱা বা ব্যক্তিগতভাৱে কোৱা কাৰ্য।
- কণা-বিধতা- দুৰ্ভাগ্য়ৰ কাৰণে ভগৱানক দায়ী দিয়া।
- কণা-মুৰি- বিবুদ্ধি।
- কণিক- কণা।
- কণিকা- সৰু অংশ।
- কণিপোক- নখচুকীয়া।
- কণিবিহ সঁছ- আগলৈ সংকটত পেলাব পৰা এনে মানুহ।
- কণিবিহ্- ্দিক সৰু এবিধ বিহৰ গুটি।
- কণিয়া- কণিকা।
- কণী- ডিমা।
- কণী পাৰ্- ডিমা পাৰ্।
- কণী বিহৰ গুটি- অধিক দুষ্ট।
- কণুৱা- এবিধ মাছ খোৱা পক্ষী।
- কণ্টকাৰি- কোটাহিবেঙেনা আৰু তাৰ গছ।
- কণ্টা- কাইট।
- কণ্ঠ- টেটু, মানুহৰ মাত।
- কণ্ঠলগ্ন- ডিঙিত লাগি ধৰা।
- কণ্ঠস্থ- ডিঙিত থকা।
- কণ্ঠ্যবণ- যি ধ্বনি (বণ) কণ্ঠৰপৰা উচ্চাৰিত হয়।
- কণ্ডৰাশ্লেষাৱৰদহা- কুঁকুৰাৰ ঠেঙত হোৱা এবিধ বেমাৰ যি এক ভায়ৰাছৰ দ্বাৰা হয়।
- কণ্ডিয়া- কঁৰীয়া।
- কতক- অনেক লোক।
- কতঙা- শুকাই থকা ঠাই।
- কতবাঁহ- এবিধ বাঁহ।
- কতা- কোনো স্থানত।
- কতি- কিমান।
- কতিমান- কিমান।
- কতিয়ৰি- কতিয়াকতিকৈ দিয়া জেউৰা।
- কতিয়াকতি- চুকিয়াচুকি।
- কতিয়া-কতিকৈ- চুকিয়া-চুকিকৈ।
- কতিহো- কেতিয়াবা।
- কতীয়ৰি- চুকিয়া-চুকিকৈ বৈ দিয়া চকোৱা।
- কতীয়া- চাপৰ - চুটি ।
- কতৃত্ব- প্ৰভুত্ব, শাসনৰ ক্ষমতা
- কত্ল- বাঁহ, গছ ইত্য়াদিৰ ডাল কাট।
- কথঞ্চন- কোনো ধৰণে।
- কথঞ্চিৎ- অলপমান।
- কথঠ- কাছ।
- কথন ভংগ- কোৱাৰ ধৰণ।
- কথনীয়- ক'বৰ যোগ্য়।
- কথ-বেল- বেলৰ দৰে এবিধ ডাঙৰ গছ আৰু এই গছৰ ফল।
- কথমপি- কোনো ধৰণে।
- কথা কটা-কটি কৰ- তৰ্কাতৰ্কি লাগ।
- কথা তল পেলা- বেলেগ এটা কথা কৈ আগৰ কথাতো পাহৰাই পেলা।
- কথা দি কথা ল- নিজৰ গুপন কথা কৈ আনৰ গুপন কথা জনা।
- কথা দি- পৰামৰ্শ।।
- কথা পিন্ধা- ব্যক্তিগত আগ্ৰহৰ বাবে কিছুমান কঢ়িয়াই অনা।
- কথা প্ৰবন্ধ- উপন্য়াস।
- কথা প্ৰসংগ- কথাৰ অৱতাৰণা।
- কথা ফাটি-ফুটি যা- কোনো কথা অতি সোনকালে সকলোৱে গম পা।
- কথা ফুট্- স্পষ্টকৈ মাত ওলা।
- কথা বান্ধ- আৰি মাৰ্।
- কথা বুলিলে বতাহ- অতি সোনকালে কথাবোৰ প্ৰচাৰ হোৱা।
- কথা ৰাখ- অংগীকাৰ ৰাখ।
- কথা ল- গুৰুৰপৰা দীক্ষা ল।
- কথা লাগ- যদি আগতে কোৱা কিবা কথা সফল হয়।
- কথা শুনা- আজ্ঞা শুনা।
- কথা সলা- কোৱা কথা বদলা।
- কথা হ- আলাপ কৰ।
- কথাকাব্য়- পদ্য়বন্ধ কথা।
- কথাচহকী- বহুত কথা কোৱা।
- কথাছবি- বোলছবি।
- কথাত আখৈ ফুট- স্পষ্টকৈ কথা ক।
- কথাত কথা ওলায়- এটা কথাৰ পৰা বিভিন্ন কথা ওলায়।
- কথাত লাগ- কোনো কথাত বেয়া পা।
- কথানক- চুটি গল্প।
- কথান্দা- কঠনা।
- কথামুখ- পাতনি।
- কথায়্-কথায়্- প্ৰতিকথাতে।
- কথাৰ আঁত- কথাৰ মোৰ।
- কথাৰ কথা- ক'বলগীয়া কথা।
- কথাৰ গুৰি- প্ৰধান কথা।
- কথাৰ ধাৰ- কথাৰ গতি।
- কথাৰ পাক- কথাৰ মেৰপেচ।
- কথাৰ মালিহা- অধিক কথা কোৱাৰ নিপুণতা।
- কথাৰ লাচ- কথাৰ চল।
- কথাশিল্প- গদ্যত লিখা সাহিত্য।
- কথা-সাহিত্য়- কথাশিল্প।
- কথাসাহিত্য়িক- গদ্য়শিল্পী।
- কথিত- কোৱা।
- কথিত ভাষা- মুখে মুখে প্ৰচলিত ভাষা।
- কথেলি- হেতা।
- কথ্য়- ক'বৰ যোগ্য়।
- কদন- পাপ।
- কদমা- ময়দা আৰু চেনিৰ দ্বাৰা তৈয়াৰ কৰা এবিধ লাডু।
- কদয়- বেয়া আহাৰ।
- কদৰ- সন্মান।
- কদৰ্থনা- তিৰষ্কাৰ।
- কদল- কোৰ।
- কদলী- কল আৰু কলগছ।
- কদাচ- কদাপি।
- কদাচন- কোনো সময়ত।
- কদাচৰণ- বেয়া আচৰণ।
- কদাচাৰ- বেয়া ব্য়ৱহাৰ।
- কদাচাৰী- অসদাচাৰী।
- কদাচিত- কেতিয়াবা।
- কদাপি- কেতিয়াও।
- কদাপি- কেতিয়া্ও
- কদাল- নতুন।
- কন- লাঠি।
- কনক লংকা- সোণৰ লংকা।
- কনক- সোণ।
- কনকলতা- স্বৰ্ণলতা।
- কনকাক্ষ- সোণবৰণীয়া যাৰ নয়ন।
- কনকাচল- সূণেৰে ভৰপুৰ পৰ্বত।
- কনটেক- সংযোগ।
- কনটেক্ট লেন্স- চকুৰ মণিত লগোৱা একধৰণৰ চছমা।
- কনটেষ্টৃ- প্ৰতিযোগিতা।
- কনট্ৰেক্ট- চুক্তি।
- কনডাক্টৰ- পৰিচালক।
- কনফাৰ্ম- নিশ্চিত কৰ।
- কনফাৰ্মেচন- নিশ্চিতকৰন।
- কনা- কন্ধা।
- কনা- কোণ।
- কনাই- ডিমৰুগুটি।
- কনাকঞ্জলি- অধিক সৰু।
- ক'নাত- ক'ত।
- ক'নাত- কোন স্থানলৈ।
- কনাৰি- এবিধ বনফুল।
- কনাৰি- নগাৰা।
- কনাল- চাল উলিওৱাৰ সময়ত ব্যৱহৃত বাঁহৰ সঁজুলি।
- কনাশিমলু- এবিধ তৃণ।
- কনিয়ৰ- কৰবী
- কনিয়া খোজ- কইনাৰ নিচিনাকৈ লাহে লাহেকৈ খোজ কঢ়া।
- কনিয়া- বিবাহৰ কইনা।
- কনিষ্টবল্- আৰক্ষী।
- কনিষ্ঠ- বয়সত সৰু ,পাছত ওপজা ।
- কনিষ্ঠ- বয়সত আটাইকেইজনকৈ সৰু।
- কনিষ্ঠাঙুলি- কেঞা আঙুৰৃলি।
- কনুৱা- এজাতি মাছ থোৱা চৰাই
- কনেং- গাভৰু ছোৱালী।
- কন্টকফল- কঁঠাল।
- কন্টকাসন- উট।
- কন্টকিল- কটোহা বাঁহ।
- কন্টিনিউটি- ধাৰা বিৱৰণী।
- কন্ট্ৰ'ল- নিয়ন্ত্ৰণ।
- কন্ঠনীলক- উল্কা।
- কন্ঠবেষ্টন- ডিঙিত সাবতি মৰা।
- কন্ঠমালা- পূৰু,ে ডিঙিত পৰিধান কৰা জপমালা।
- কন্ঠশ্বাস- মৃতপ্ৰায় অৱস্থা।
- কন্ঠসুত্ৰ- মৰমতে সাবতি ধৰা।
- কন্ঠস্থিত- কন্ঠলগ্ন।
- কন্ঠাস্থি- কন্ঠ ওচৰৰ অস্থি।
- কন্ঠী- ঘোঁৰাৰ ডিঙিত মেৰুৱা ৰচী।
- কন্ঠীধআৰী- বৈষ্ণৱসকলে ডিঙিত পৰিধান কৰা তুলসীৰ মালা।
- কন্ঠ্য- গ্ৰৈৱ।
- কন্ঠ্যধ্বনি- কন্ঠ্যত উচ্চাৰিত ধ্বনি।
- কন্থা- কেঁথা।
- কন্দলী- বিশেষ - উপাধি ।
- কন্দল্- কাজিয়া।
- কন্দুক্- ঢোপ।
- কন্দুৱা- কান্দিবলৈ দে।
- কন্ধৰ- মেঘ।
- কন্ধি- সমুদ্ৰ।
- কন্ধ্- কান।
- কন্ধ্ পৰ- ধ্বংস হ।
- কন্ধ্- মূৰ নথকা েবিধ ভূত।
- কন্ধ্পাত্- ধ্বংস কৰা কাৰ্য।
- কন্পচা- অলপ পৰিমাণে নষ্ট হোৱা।
- কন্ফাৰেঞ্চ- সন্মিলন।
- কন্যা- ছোৱালী সন্তান ।
- কন্য়কা- কন্য়া।
- কন্য়াদানৰ ভোজ- বিয়া হৈ যোৱাৰ পিছত দিয়া বৰভোজ।
- কন্য়াপুৰ- অন্তঃপুৰ।
- কন্হ- যি মংগল নহয়।
- কপটচিত্তে- কপট নথকাকৈ।
- কপধূৰ্ল- এবিধ গাজ কাপোৰ।
- কপৰ্দক- দুখীয়া।
- কপৰ্দী- শম্ভু।
- কপলীয়া- ভাগ্য়ৱান।
- কপহুৱা- যিয়ে কপাহৰ ব্য়ৱসায় কৰে।
- কপাট- দৰ্জা।
- কপাটঘ্ন- চোৰ।
- ক'পাৰ- এবিধ মৌল।
- কপাল খা- খুচল হেৰুৱা।
- কপাল ধো- নিৰাশা হ।
- কপাল বেয়া- দুৰ্ভাগ্য়।
- কপাল- মূৰৰ সন্মখৰ চুলিহীন অংশ, ভাগ্য।
- কপালক ধিয়া- কাম নকৰাকৈ ভাগ্যৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰা।
- কপালমোচন- পুষ্কৰ তীৰ্থ।
- কপালৰ ঘাম মাটিত পেলা- অধিক পৰিশ্ৰম কৰ।
- কপালৰ ফেৰ- ভাগ্য়ৰ বল।
- কপালৰ লেখা- ভাগ্য়ৰ লিখা।
- কপালিনী- নৃমুণ্ডমালিনী।
- কপালী- যোগী।
- কপাল্- কফযুক্ত।
- কপাল্হীন- দুৰ্ভগীয়া।
- কপাহ- এবিধ গছ আৰু তাৰপৰা পোৱা আঁহ।প
- কপাহ তলী- কপাহ খেতি কৰা স্থান।
- কপাহগুটীয়া- কপাহৰ গুটিৰ দৰে।
- কপাহী- কপাহৰ পৰা প্ৰস্ত্তত
- ক'পি- নকল।
- কপিকেতন- পঞ্চপাণ্ডৱৰ তৃতীয় পাণ্ডৱ অৰ্জুনৰ এটা নাম।
- কপিঞ্জল- জাতক পক্ষী।
- কপিত্থ- ঔটেঙা।
- কপিৰথ- ৰামচন্দ্ৰ।
- কপিলাবস্তু- গৌতম বুদ্ধৰ জন্মভূমি।
- কপিলাৱাস্ত্ত – বুদ্ধদেৱৰ জন্মস্হান
- কপিলী- এক প্ৰজাতিৰ বৰ্ণসংকৰ আহুধান।
- কপিশ- মেহগনী ৰস।
- কপিশা- মাধৱীলতা।
- কপূৰ- সুগন্ধি- বিশেষ
- কপোত- কপৌ।
- কপোল- গাল।
- কপৌশালি- এবিধ শালিধান।
- কফঘ্ন- কফনাশক।
- ক-ফলা- ব্য়ঞ্জণবৰ্ণ।
- কফাৰি- আদা।
- কফিন- শৱাধাৰ।
- কফুৰ- কৰ্পূৰ।
- কফোজ- কফৰ পৰা উৎপত্তি হোৱা।
- কবন্ধ- মূৰবিহীন গাঁৰি।
- কবৰ- মুছলমান বা খ্ৰীষ্টান সম্প্ৰদায়ৰ লোকসকলে মৃতকক পুতি থোৱা স্থান।
- কবৰ- সমাধি ।
- কবৰুহ- তৰোৱাল।
- কবল- শস্তিপ্ৰভাৱ
- কবলীকৃত- কবলিত।
- কবহু- কেতিয়াবা।
- কবাট- দৰ্জা।
- কবি- পণ্ডিত।
- কবিকৰ্ম- কবিৰ ৰচনা।
- কবি-গান- বিশেষ নাট্য়শৈলী।
- কবিগুৰু- কবিৰাজ।
- কবিতা আবৃত্তি- কবিতা পাঠ।
- কবিতাকুঞ্জ- নিকুঞ্জ।
- কবিতাধৰ্মী- কাৱ্য়ধৰ্মী।
- কবিত্ব- কবিতা লিখাত পাৰ্গত।
- কবিত্বশক্তি- কাব্য় ৰচনাৰ ক্ষমতা।
- কবিবৰ- কবিসকলৰ ভিতৰত মূখ্য।
- কবিৰত্ন- পণ্ডিত ৰত্ন।
- কবিৰাজ- বৈদ্য়।
- কবিৰাজী- কবিৰাজৰ।
- কবিলাস- বীণা জাতীয় বাদ্য়যন্ত্ৰ।
- কবীৰা- মহাপাপ।
- কবু- কেতিয়াও।
- কবুল- স্বীকাৰ।
- কবুলা পট্টা- হাবি মাটিতে লোৱা পট্টা।
- কবোঞ্চ- সামান্য় গৰম।
- কব্জা- অধিকাৰ।
- কব্জা- হাতৰ সৰু গাথি।
- কম কথাত- সাধাৰণ কথাত।
- কমক চাৰি- কম নহৈ।
- কমছে কম- অন্ততঃ।
- কমতি- সমিতি ।
- কমনিষ্ঠা- একান্তভাৱে কাম কৰাৰ ইচ্ছা ।
- কমনীয়- এতেকে সুন্দৰ।
- কমপক্ষে- অতি কম পৰিমাণতকৈও।
- কমবক্ত- দুৰ্কপলীয়া।
- কমবক্তিয়া- অলপ কথা কোৱা লোক।
- কমবখ্ট- অধম।
- কমৰ- কঁকাল।
- কমৰ বন্ধা- পেটী।
- কম'ৰছ- আফ্ৰিকা মহাদেশত থকা এখন দেশ।
- কমৰত- কাম কৰি থকা ।
- কমৰনী- কমাৰৰ পত্নী ।
- কমৰুৱা- কমাৰে নিৰ্মাণ কৰা।
- কমৰেড- সহচৰ।
- কমলাক্ষী- শিক্ষাৰ অধিষ্ঠাত্ৰী দেৱী।
- কমলাবাৰী সত্ৰ- মাজুলীত অৱস্থিত এখন সত্ৰ।
- কমলাসনা- লক্ষ্মী।
- কমলি- কম্বল।
- কমলিনী- পদুমণি।
- কমলেশ- ভগৱান বিষ্ণু।
- কমস্পৃহা- কাম কৰাৰ প্ৰবল ইচ্ছা
- কমা- টুটা।
- কমিক- হাস্য়ৰসাত্মক কথা।
- কমিচনাৰ- পৌৰসভাৰ সভ্য়।
- কমিটি- সমিতি।
- কমিনা- নীচ।
- কমুতা- কামুক।
- কমেও- আন নহ'লেও।
- কমেডি ফিল্ম- হাস্য়মধুৰ চলচ্চিত্ৰ।
- কমেডি- হাস্য়ৰসাত্মক।
- কমেডিয়ান- হাস্য়ৰসৰ অভিনেতা।
- কম্- তাকৰ।
- কম্প- কঁপনি।
- কম্পমান্- কঁপা।
- কম্পাংক- বায়ু।
- কম্পাচ- জ্য়ামিটিৰ চিত্ৰ।
- কম্পিউটাৰ গ্ৰাফিকছ- কম্পিউটাৰ-সহায়ক লিখনি, ছবি-আধাৰিত দৃশ্য প্ৰদৰ্শন পদ্ধতি আৰু প্ৰযুক্তি।
- কম্বক্তা- হতভগীয়া।
- কম্বু- শংখ।
- কম্বুকৰ্ণ- শংখৰ আকৃতিৰ দৰে কাণ।
- কম্বোজ- শংখ।
- কম্বোদিয়া- এছিয়া মহাদেশত অৱস্থিত এখন দেশ।
- কম্ৰ- অভিলাষী।
- কয়ছা- কেইটামান।
- কয়লাখনি- কয়লা থকা ঠাই।
- কৰ কবলিত- হস্তগত।
- কৰ- ফল বা ফুলৰ কলি।
- কৰং- বেগী।
- কৰংক- নাৰিকৰ খোলা।
- কৰকৰা- শুকান ।
- কৰক্মচ্য়ুতি- পদচ্য়ুতি।
- কৰগ্ৰহ- বিয়া।
- কৰঙন- উৰু ।
- কৰচলি- হেঁতা
- কৰচ্- এবিধ বৃক্ষ।
- কৰটী- ঐৰাৱত।
- কৰডবা- নিৰাকাণ্ডালা দেশত চলি থকা মুদ্ৰা।
- কৰণা- স্থান।
- কৰণি- বাঁহ বা কাঠেৰে নিৰ্মাণিত।
- কৰণীয়- কৰণীয়।
- কৰণ্ড- খড়্গ।
- কৰতিয়াল – কৰতেৰে কাঠ ফলা মানুহ ।
- কৰদ- শুল্পদায়ক।
- কৰদাতা- যিয়্ কৰ দিয়ে।
- কৰনমুক্ত- কৰ দিব নলগীয়া।
- কৰন্য়ায়- তন্ত্ৰোক্ত ন্য়াস।
- কৰপতি- এৰা নিদিয়া লেঠা।
- কৰপল্লৱ- কোমল পাতৰ নিচিনা মিহি আৰু কোমল হাত।
- কৰপা- কেইবা তৰপ।
- কৰপাত্ৰ- হাতৰ ঠোলা।
- কৰপুট- কৰযোৰ
- ক'ৰবাত- কোনো স্থানত।
- ক'ৰবাৰ কোনোবা- চিনি নোপোৱা মানুহ।
- কৰভ্- হাতী বা উটৰ পোৱালী।
- কৰমফুলা- হাজং জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে কাৰণ পিন্ধা অলংকাৰ।
- কৰমাল- ধোঁৱা।
- কৰম্ভ- বোকা।
- কৰযস্তি- হাঁতৰ লাঠি।
- কৰযোগ্য়- কৰ লগাবলগীয়া।
- কৰৱী – এবিধ ফুল আৰু তাৰ গছ
- কৰা- নিলৰ্জ্জ।
- কৰাগুৰি- ভজা চাউলৰ গুৰি।
- কৰাগ্ৰ- অগ্ৰহস্ত।
- ক'ৰাচ- হেতা।
- কৰায়ও- হস্তগত কৰা
- কৰাৰোট- আঙঠি।
- কৰালক- ক'লা ৰঙৰ তুলসী।
- কৰালবদনা- দুৰ্গা।
- কৰালা- দুৰ্গা দেৱীৰ এক ভয়ানক ৰূপ- কালী।
- কৰিকা- নখৰ ৰেখা।
- কৰিড'ৰ- দুটা কোঠাৰ মাজৰ ঠেক বাট।
- কৰিপ- মাউট।
- কৰিমুখ- গণেশ।
- কৰিয়া- আধা পোৰা।
- কৰিয়া- ঘৰ।
- কৰিল- বাঁহ-গাজ।
- কৰিশ্মা- অলৌকিক।
- কৰিীয়া- পৰিশ্ৰম কৰা লোক।
- কৰী- ঐৰাৱত।
- কৰীৰ- বাঁহৰ গাজ।
- কৰুণা- এবিঝ টেঙা।
- কৰুণা- জেক প্ৰজাতন্ত্ৰ দেশত চলি থকা মুদ্ৰা।
- কৰুণানিধি- দয়াৰ সাগৰ।
- কৰেণু- হস্তিনী।
- কৰেয়া- কোৰাহি।
- কৰৈ- এবিধ সুকাঠী বৃক্ষ।
- কৰোটি- পিয়লা।
- কৰোটি- লাওখোলা।
- কৰ্ক- বটলৰ ঠিলা।
- কৰ্কট ৰোগ- এবিধ ডাঙৰ বেমাৰ।
- কৰ্কটক- কেঁকোৰা।
- কৰ্কৰ- দাপোণ।
- কৰ্কৰ- হাতুৰী।
- কৰ্কৰা- পানী নিদিয়াকৈ খোৱা ভাত।
- কৰ্কশ- কঠিন।
- কৰ্কশী- বনৰীয়া বগৰী।
- কৰ্কেথনা- বেয়া কথাৰে গৰিহণা দিয়া কাৰ্য ।
- কৰ্জা কৰা- ধাৰ কৰা।
- ক'ৰ্ট- ন্য়ায়ালয়।
- কৰ্ড- বাদ্য়যন্ত্ৰৰ তাঁৰ।
- কৰ্ণ- কুন্তীৰ পুত্ৰ।
- কৰ্ণ- নাৱৰ গুৰি।
- কৰ্ণ যোগিনী- কৰ্ণপিশাচী।
- কৰ্ণকুণ্ডল- কাণৰ অলংকাৰ।
- কৰ্ণগত- শ্ৰুত।
- কৰ্ণছিদ্ৰ- কাণৰ ফুটা।
- কৰ্ণজিৎ- পঞ্চপাণ্ডৱৰ তৃতীয় পাণ্ডৱ অৰ্জুন।
- কৰ্ণপথ- কাণৰ বিন্ধা।
- কৰ্ণবালা- কাণত পৰিধান কৰা অলংকাৰ।
- কৰ্ণবিবৰ- কৰ্ণৰন্ধ্ৰ।
- কৰ্ণভূষণ- কাণত পৰিধান কৰা অলংকাৰ।
- কৰ্ণলতিকা- কাণৰ লতি।
- কৰ্ণশূল- কাণ বিষোৱা বেমাৰ।
- কৰ্ণসূ- কৰ্ণৰ মাতৃ কুন্তী।
- কৰ্ণাটী- সংগীতৰ বিশেষ ৰাগ।
- কৰ্ণাট্- এখন পূৰণি দেশৰ নাম।
- কৰ্ণাত- সংগীতৰ বিশেষ ৰাগ।
- কৰ্ণানুজ- পঞ্চপাণ্ডৱৰ প্ৰথম পাণ্ডৱ যুধিষ্ঠিৰ।
- কৰ্ণিয়া- চকুৰ সন্মুখত থকা পোহৰ সোমাই যাব পৰা পৰ্দা।
- কৰ্ণ্য়- কাণত থকা মলি।
- কৰ্তন- আয়কৰ ৰেহাই।
- কৰ্তনী- কেঁচি।
- কৰ্তব্য় বিজ্ঞান- মানৱ কৰ্তব্য হৈছে বিজ্ঞান অধ্যয়ন কৰা নৈতিকতাৰ বিষয়ে।
- কৰ্তব্য়তা- ঔচিত্য়।
- কৰ্তব্য়নিষ্ঠ- কৰ্মনিষ্ঠ।
- কৰ্তব্য়পৰায়ণ- কৰ্তব্য় পূৰণ কৰা।
- কৰ্তব্য়বিমুখ- কামৰ ফালে পিঠি দিয়া কাৰ্য।
- কৰ্তব্য়বোধ- কৰ্তব্য়জ্ঞান।
- কৰ্তব্য়স্থ- কৰ্তব্য়ৰত।
- কৰ্তৰী- ছুৰি।
- কৰ্তা- যিয়ে কৰে।
- কৰ্তৃপদ- কৰ্তা।
- কৰ্ত্ৰী- কৰঁতী।
- কৰ্দনি- সোণ বা ৰূপৰ কঁকালী জৰী।
- কৰ্দম- বোকা।
- কৰ্ধনি- কৰধ্বনি।
- কৰ্পট- মলিয়ন কাপোৰ।
- কৰ্পটদাৰী- ভিক্ষাৰী।
- কৰ্পটি- ছিন্ন বস্ত্ৰ পৰিস্থিত।
- কৰ্পটিক- ভিক্ষাৰী।
- কৰ্পদ- জঁট।
- কৰ্পৰ- কপাল।
- কৰ্পৰ- লোহাৰ কেৰাহী।
- কৰ্পৰী- তুতিয়া।
- কৰ্পূৰ- এবিধ সুগন্ধিমূলক বস্তু।
- কৰ্মকৰ- যমৰাজ।
- কৰ্মকাণ্ড- বেদৰ এটা অধ্যায়।
- কৰ্মকাৰ- ৰমাৰ।
- কৰ্মকীলক- ধোৱা।
- কৰ্মক্ষমতি- কাম কৰাৰ ক্ষমতা।
- কৰ্মচ্য়ুত- পদচ্য়ুত।
- কৰ্মনীতি- কামৰ বিষয়।
- কৰ্মপটু - কামত পাকৈত ।
- কৰ্মপথ- জীৱন নিৰ্বাহ কৰিবৰ বাবে কৰা জীৱিকা।
- কৰ্মপদ্ধতি- কাম কৰাৰ নিয়ম।
- কৰ্মপৰম্পৰা- কাৰ্যধাৰা।
- কৰ্মপৰায়ণতা- কৰ্মনিষ্ঠা।
- কৰ্মবন্ধন- কাৰ্য্যৰ পৰা উদ্ভৱ হোৱা সাংসাৰিক সংলগ্নসমূহ।
- কৰ্মবিমুখ- কৰ্মবিৰক্তি।
- কৰ্মবীৰ- কৰ্মদক্ষ।
- কৰ্মভাৰ- কামৰ বোজা।
- কৰ্মভূমি- লকৰ্মক্ষেত্ৰ।
- কৰ্মযোগ- বেদবিহিত কৰ্ম।
- কৰ্মযোগী - যোগীৰ দৰে একান্তমনে কৰ্ম কৰা লোক ।
- কৰ্মৰত- কৰ্মত ব্য়স্ত।
- কৰ্মশীল- কৰ্মনিষ্ঠ।
- কৰ্মশূন্য়তা- কৰ্মহীনতা।
- কৰ্মসাধক- সফল।
- কৰ্মসাধন- কাম পূৰণ কৰা।
- কৰ্মসিদ্ধি- কাৰ্য সম্পাদন।
- কৰ্মসূত্ৰ- কৰ্মবন্ধ।
- কৰ্মস্থল- কৰ্মক্ষেত্ৰ।
- কৰ্মস্থান- কাম কৰি বৃত্তি নিৰ্বাহ কৰা স্থান।
- কৰ্মস্পৃহা - কামৰ প্ৰতি ধাউতি বা আসক্তি ।
- কৰ্ষণ- চহোৱা।
- কৰ্ষণীয়- খেতিৰ যোগ্য়।
- কৰ্ষিণা- কৰ্ম।
- কৰ্সন্য়াসী- কৰ্মত্য়াগী।
- কৰ্হা- এচাহ্ বা।
- কল- ঘটিকা থকা অংশ।
- কল টাইম- অহাৰ সময়।
- কলংক- দুৰ্যশ।
- কলক- মহিলাই কঁকালত পিন্ধা অলংকাৰ।
- কলকন্ঠ- মধুৰ কন্ঠ।
- কলকব্জা- যন্ত্ৰ-পাতি।
- কলকল্লোল- পানীৰ গুঞ্জন।
- কলগান- গ্ৰামোফোন।
- কলঘৰ- যন্ত্ৰ-পাতি থকা কাৰখানা ঘৰ।
- কলঘোষ- কুলি চৰাই।
- ক'লচা- অলপ ক'লা।
- কলচী বাঁহ- কলহী বাঁহ।
- ক'লচীয়া- ক'লা ৰঙৰ।
- কলটো নহয় গিলি থবলৈ- সহজ কাম নহয় সোনকালে শেষ কৰিবলৈ।
- কলডিল্- কলাডিল্।
- কলডেৰা- লুপ্ত।
- কলতলে বাঁহতলে- যিকোনো স্থানতে।
- কলত্ৰ- বিবাহিতা মহিলা।
- কল-থ'কা- কলৰ থোক।
- কলধ্বনি- নিম্ন আৰু মনোৰম শব্দ।
- কলন- এল ছালভেদৰ।
- কলন গণিত- গণিত বিজ্ঞানৰ এটা ভাগ।
- কলনা- শুৱলা মাত।
- কলনাও- ভাপ নাও।
- কলনি- উপনিৱেশ।
- কলনি- কলৰ বাৰী।
- কলন্দৰ- চুফী সাধকৰ এটা শ্ৰেণী।
- কলপ কাট- নিম্নবিকশিত অৱস্থাৰ পৰা বিকশিত অৱস্থালৈ ৰূপান্তৰ হোৱা।
- কলপ কাট- শৰীৰৰ ছাল সলা।
- কলপ- চুলিত লগোৱা ৰঙ।
- কলপিঠা- কল আৰু পিঠাগুৰিৰ দ্বাৰা প্ৰস্তুত কৰা এবিধ পিঠা।
- কলপ্- শৰীৰৰ ছাল।
- কলপ্-জলপ্কৈ- অতি কষ্টৰে।
- কলফুল- কলডিল।
- কলম- লেখনি।
- কলমধুনা- আঠিয়া কলগছৰ আলু।
- কলমী গাছ- কলমৌ।
- কলমৌ- পানীত হোৱা এবিধ শাক।
- কলম্ব- কদম গছ।
- কলম্বিয়া- দক্ষিণ আমেৰিকা মহাদেশত থকা এখন দেশ।
- কলৰ-জপৰ- অধিক বেয়া অৱস্থা।
- কলৰৱ- কোহাল, বহুতে কৰা হাই- উৰুমি
- কলসী- কলহ।
- কলহপৰায়ণ- দন্দুৰা।
- কলহপ্ৰিয়া- শুকদেৱৰ পত্নী।
- কলা- কাণেৰে শুনা নোপোৱা।
- ক'লা জামু- বৰজামু।
- কলা নীতি- অনুপাত।
- কলা লৰা - মানুহ জনৰ বা ব্যক্তি জনৰ বৰণ ক'লা।
- কলাই- কলামাহ।
- কলা-কলাকৈ বাঢ়-লাহে-লাহেকৈ বাঢ়ি যা।
- কলাকাৰ- শিল্পী।
- কলাখাতী- কুকুৰা চৰাই।
- কলাগুটিয়া- কলগুটিয়া।
- কলাঘুমটি- অলপ টোপনি।
- কলাজলা- টোপনিৰ সৈতে বিচলিত।
- ক'লাজীৰা- কালজীৰা।
- ক'লা-জ্বৰ- ক'লা বেমাৰ।
- ক'লা-টকা- অসৎ উপায়েৰে ঘটা।
- কলাধৰ- চন্দ্ৰ।
- কলাপ- অলংকাৰ।
- কলাপ- জোন।
- কলাপ- মুক্তা লগোৱা হাৰ।
- কলাবিদ- শিল্পকালৰ বিষয়ত জ্ঞানী।
- কলাবিভাগ- শিক্ষানুষ্ঠানৰ কলা বিষয়ক শ্ৰেণী।
- কলাবীথিকা- শিল্পাময়।
- কলাভৱন- শিল্পগৃহ।
- কলাভৃৎ- শিৱ।
- কলা-মাৰলী- কলা ঠহুৰা।
- ক'লায়াজি- ক'লা আঁচ।
- কলাৰ- কন্ঠ বন্ধনী।
- কলাৰ পিটা- কলৰ পিঠা।
- ক'লাশালি- কলা ৰঙৰ এবিধ ধান।
- কলাসুলভ –কলাৰ বৈশিষ্য ।
- কলিংগ- এখন পূৰণি ৰাজ্য়ৰ নাম।
- কলিক- ক্ৰৌঞ্চপক্ষী।
- কলিকা- ফুলৰ কলি।
- কলিকাল- কলিযুগ।
- কলিজা খোৱা- মৰ্মভেদী।
- কলিঞ্জ- পৰ্দা।
- কলিন্দ- বিশেষ পৰ্বত।
- কলিন্দনন্দিনী- যমুনা নদী।
- কলিমল- পাপ।
- কলিয়া- গুটি বা ফুলধৰ।
- কলী- কলা বৰনৰ ।
- ক'লী- ক'লা।
- কলীচা- গীৰ্জা।
- কলীফেঁটী- কলা ৰঙৰ ফেঁটী সাপ।
- কলীয়া –কলা বৰনৰ ।
- ক'লীয়া কানাই- ক'লা ৰঙৰ লোক।
- কলীয়া কানাই- ভগৱান কৃষ্ণ।
- ক'লীয়া খাগৰি-সৰু আৰু ক'লা-কাণ্ডসদৃশ ওখ ঘাঁহ।
- ক'লীয়াজাৰ- কলা ৰঙৰ এবিধ মাছ।
- কলুখ- দলি চপৰা।
- কলুষ- বলদ গৰু।
- কলুষযোনিজ- অবৈধ সন্তান।
- কলুষিত- দোষমুক্ত।
- কলে-কাঁখে- আদৰ-সাদৰ।
- কলেজ- হাইস্কুলীয়া শিক্ষা শেষ হোৱাৰ পিছৰ পৰা আৰম্ভ হোৱা শিক্ষা জীৱনৰ পঢ়াশালি।
- কলেষ্টেৰল- মানুহৰ দেহৰ তেজত থকা জৈৱিক পদাৰ্থ।
- কলৈ- কোন ঠাইলৈ
- কলৌ- আপদ।
- কল্- ৰুবৰ কাৰণে কাটি অনা ডাল।
- কল্ক- ঘিউ, তেল ইত্য়াদিৰ পৰা ওলোৱা গেদ।
- কল্ক- পাপ।
- কল্কা- বুটা।
- কল্কি পুৰাণ- পুৰাণ বিশেষৰ নাম।
- কল্ঢপ-কল্ঢপ- কলপ্-কলপ্।
- কল্পক- চুৰি, দাঢ়ি খুৰাই দিয়া মানুহ।
- কল্প-কলপ্- বেগাই।
- কল্পচিত্ৰ- কবিতাত কবিয়ে প্ৰয়োগ কৰা মানসচিত্ৰ।
- কল্পজ্য়োতি- কল্পনাৰ আভা।
- কল্পতৰু- এজোপা স্বৰ্গত থকা বৃক্ষ।
- কল্পতিতা- এবিধ তিতা গছ।
- কল্পনা- মনত ভাৱি লোৱা ইচ্ছা।
- কল্পনাপ্ৰসূত- যি সঁচা নহয়।
- কল্পনাশক্তি- বিমূৰ্ত চিত্ৰ।
- কল্পৰত্ন- আকংক্ষিত ৰত্ন।
- কল্পলোক- কল্পনাৰ জগত।
- কল্পসুত্ৰ- জৈনধৰ্মীয় শাস্ত্ৰ।
- কল্পিত- মনেৰে সজা।
- কল্মষ্- পাপ।
- কল্মা- কলিমা।
- কল্মাৰকন্ঠ- মুৰাৰী, মহাদেৱ।
- কল্মাষী- যমুনা নদী।
- কল্যানী –সৌভাগ্যৱতী
- কল্যানীয়াসু - স্নেহভাজন (স্ত্ৰী খাটে)
- কল্য়াণকৰ- মংগলজনক।
- কল্য়াণকামী- বেলেগৰ কল্য়াণ কামনা কৰা।
- কল্য়াণকামী ৰাষ্ট্ৰ- এক শাসন য'ত আৰ্থ-সামাজিকভাৱে পিছপৰা শ্ৰেণীক সামৰি দেশৰ সকলো নাগৰিকক লাভান্বিত কৰাৰ বাবে বিভিন্ন সুবিধা প্ৰদান কৰা হয়।
- কল্য়াণী- ভাগ্য়ৱতী।
- কৱচ- ৰনুৱাই পিন্ধা ধাতুৰ আৱৰন
- কৱটী- দৰ্জাৰ পাল্লা।
- কৱৰীতা- বেণী।
- কৱ্য়- পিতৃপূৰুষলৈ পিণ্ডদান।
- কশা- চাবুক।
- কশিপু- গাৰু।
- কশেৰু- ৰাজহাড়।
- কষ্টা- কাছুটি।
- কষ্টি- পৰীক্ষা।
- কস্তুৰী- পানী মেটেকা।
- কস্তুৰীমল্লিকা- এবিধ মালতী পুষ্প।
- কহলাৰ- বগা ৰঙৰ ভেঁটফুল।
- কহাৰ- কাঁহৰ বচন বতন গঢোতা
- কহিলী- যুৱতী।
- কহোৰ- দুৰ্ভিক্ষ।
- কা কং- খামতি জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলৰ ঢোল নৃত্য়।
- কা- কন্ঠ।
- কা- কাউৰীৰ মাতৰ দৰে শব্দ।
- কা- খামতি জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলৰ নৃত্য়।
- কা- দেউৰী জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে ভায়েকক সম্বোধন কৰি মতা নাম।
- কা ফাই- খামতি জনগোষ্ঠী লোকসকলৰ ধোঁৱা চাং।
- কাঁইটীয়া তাঁৰ – জোং থকা তাঁৰ
- কাঁখ-বগল- কাষলতি।
- কাঁছা- কাঁহ।
- কাঁজিয়া- দন্দ।
- কাঁটল্- তৰ্জুৰ কাইট।
- কাঁটাকম্পাচ- জ্য়ামিতিত থকা এবিধ সঁজুলি যাক বৃত্ত আঁকিবৰ কাৰণে ব্য়ৱহাৰ কৰা হয়।
- কাঁটাখুতৰা- হাতী খুতৰা।
- কাঁটাচামুচ- খাদ্য় খাবৰ কাৰণে ব্য়ৱহাৰ কৰা এবিধ সঁজুলি।
- কাঁঠাল- কঁঠাল।
- কাঁড়- বাণ।
- কাঁড়ী- যিয়ে বাণ মাৰে।
- কাঁঢ়ী- খুবলি।
- কাঁন'মা- গৰম।
- কাঁৰ- শস্য় পৰিষ্কাৰ কৰ।
- কাঁৰী- গোবৰৰ দম।
- কাঁৰী- পৰিষ্কাৰ কৰা।
- কাঁৰ্- কাঁড়।
- কাঁৰ্শলা- এবিধ সৰু সাপ।
- কাং- খামতি জনগোষ্টীৰ লোকসকলে বাৰী, পদুলি ইত্য়াদিত দিয়া নঙলা।
- কাং- খামতি জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলৰ চিকাৰ।
- কাংক- আঘাত।
- কাংকালেৱা- নাইপিয়া।
- কাই- কোন।
- কাইকলা- কোকিলা মাছ।
- কাইকুলি- কাষলতি।
- কাইচি- চিংপৌ জনগোষ্ঠীৰ মহিলাসকলৰ গলপতা।
- কাইটা- মিছা মাছ ধৰিবৰ কাৰণে ব্য়ৱহৃত এবিধ সঁজুলি।
- কাইঠা- দলপুঙা পক্ষী।
- কাইতা- বেঁকা।
- কাইতেলি অংক- গণিতৰ পূৰণি অসমীয়া পদ্ধতি।
- কাইথ্লে- কাঠ-পৰুৱা।
- কাইনেটিকছ- গতি বিজ্ঞান।
- কাইমা- সেউজীয়া।
- কাইয়া- কাউৰী।
- কাইৰ-মাইৰ- হুৱা-দুৱা।
- কাইল- আজিৰ আগৰ দিন।
- কাইলানে- বাকী কৰি অনা।
- কাউ চুক- খামতি জনগোষ্ঠীৰ মহিলাসকলৰ বিশেষ খোপা।
- কাউ- বাউ – আকুল হৈ কৰা অনুৰোধ
- কাউচা- কাউৰীৰ দৰে এবিধ পক্ষী।
- কাউচালিৃ- দুষ্টালি।
- কাউট- উট।
- কাউৰীয়ে শগুণে খোৱা- অতি হীন অৱস্থা।
- কাউলি- ডাঙৰ খৰাহি।
- কাওৱা ভেদেলী- কোৱাভাতুৰী।
- কাক ছদ- খঞ্জন পখী।
- কাকতন্ত্ৰা- অতি সাৱধানিত টোপনি।
- কাকতালীয় – পৰস্পৰ সম্পকহীন, কিন্ত সম্পক থকা যেন লগা (ঘটনা)
- কাকতি- উপাধি বিশেষ
- কাকতী- লেখক।
- কাকৰ- কেকোঁৰা।
- কাকৰ- কোন মানুহৰ।
- কাকৰূক- ভয়াতুৰ।
- কাকলোঙা- তেজপিয়া।
- কা-কা- কাউৰীৰ দৰে শব্দ।
- কাকা- দাদা।
- কাকিনি- বয়স চৰা (কাকিনি তামোল)
- কাকিল- কন্ঠমণি।
- কাকু- খুৰা,খুৰী।
- কাকূতি- অতি বিনয়েৰে কৰা প্ৰাৰ্থনা ।
- কাকৈ শিৰীয়া- এবিধ পক্ষী।
- কাকৈকতা- কাঠ খোলা চৰাই।
- কাকৈশিৰা- গোবৰ খুচৰি ফুৰা এবিধ চৰাই ।
- কাকো- লেছেৰা মাহ।
- কাকোদৰ- এবিধ সাপ।
- কাকোন্- সোণাৰিৰে চেপেনা।
- কাকোল- ঢোৰাকাউৰী।
- কাকোৱা- কাঁক বাঁহ।
- কাক্ষণ্- বেয়া সময়।
- কাখিৰ আমু- ঘিউ।
- কাগজ- তুলাপাত।
- কাগজ ফুল- কাগজৰ দৰে মিহি এবিধ ফুল।
- কাগজ-পত্ৰ- খত-পত্ৰ।
- কাগজে-কলমে- কামত নলগা লিপিৰ বিৱৰণ।
- কাগাবে- উঠ।
- কাচ- আইনা , অভিশপ্ত ।
- কাচ- টানি বান্ধ।
- কাচ- নিচিগাকৈ ৰেপি কাট।
- কাচন- ধোৱন।
- কাচন- সাজপাৰ।
- কাচনকী- পাণ্ডুলিপি।
- কাচনি- ৰক্ষা-কবচ।
- কাচ-মণি- চিচাৰ মণি।
- কাচমালা- হাজং জনগোষ্ঠীৰ মহিলাসকলে ডিঙিত পৰিধান কৰা অলংকাৰ।
- কাচৰি ঘৰ- চ'ৰা ঘৰ।
- কাচৰ্- অসমৰ ভাল জাতিৰ ম'হ।
- কাচল- পিন্ধা কাপোৰৰ ওলমি থকা অংশ
- কাচল- পিন্ধা কাপোৰৰ ওলমি থকা অংশ।
- কাচলি-পুৱাৰ কোমল ৰদ ৰহি ।
- কাচানা- সাজোন-কাচোন।
- কাচাৰ-কিচিৰ- অশুচি ্শুচি ভাৱ।
- কাচাৰাং- বিড়ি খাবৰ নিমিত্তে ব্য়ৱহাৰ কৰা এজোপা গছৰ পাত।
- কাচাল- গোলমাল।
- কাচি চিঙা- আঘোন মাহত শস্য চপোৱাৰ শেষত উদযাপন কৰিবলৈ কৰা ভোজ।
- কাচি- ধান কাটিবৰ কাৰণে ব্য়ৱহাৰ কৰা এবিধ সঁজুলি।
- কাচি- সৰু শিশুক ডিঙিত মেৰাই দিয়া কাপোৰ।
- কাচিং- কেতিয়াবা ।
- কাচিদৰীয়া- কাচিৰ দাৰৰ দৰে।
- কাচিয়লি-পুৱাই ওলাই অহা কোমল ৰদ
- কাছ- শৰীৰত হোৱা এবিধ ছালৰ বেমাৰ।
- কাছাৰী- আদালত, চৰকাৰী কাৰ্যালয়
- কাছিম- কাছ।
- কাছিয়া- কঁহুৱা।
- কাছে- সৰু ছোৱালীবোৰে পৰিধান কৰা ৰঙ-বিৰঙৰ কাপোৰ।
- কাজি- মুছলমানৰ বিচাৰক।
- কাজিয়া- বিবাদ।
- কাজুৱা- কামত নিপুণ।
- কাজেই- গতিকে।
- কাজে-কাজে- গতিকে।
- কাজ্- কাম্।
- কাঞ্চনকুমাৰ- সোণ বৰণীয়া বালক।
- কাঞ্চনগিৰি- সুমেৰু পৰ্বত।
- কাঞ্চনজংঘা- পৃথিৱীৰ তৃতীয় সকলোতকৈ ওখ শৃংগ।
- কাঞ্চনী- হালধি।
- কাঞ্চন্- এবিধ ফুল।
- কাঞ্জিকা- এবিধ লতা।
- কাটন- চোকা, তীক্ষ্ণ
- কাটনি- যুগী।
- কাটন্- চোক্।
- কাটব্য়- কটুতা।
- কাটাৰ- এছিয়া মহাদেশত থকা এখন দেশৰ নাম।
- কাটাৰী- কটাৰী।
- কাটাহেজা- কেটেলা পহু।
- কাটিয়ে- কাইটা।
- কাটিহা- তিৰষ্কাৰ।
- কাটুক- পিত্তৰোগ।
- কাটেক- কাট।
- কা-টে-খাং-ঃ কাই-বৌদ্ধ জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলৰ এবিধ লোক নৃত্য়।
- কাট্- ছেদন কৰ।
- কাঠ কুটালী- বাঢ়ৈটোকা।
- কাঠকঠুৱা- কাঠতকৈও কঠিন।
- কাঠ-কলিতা- কায়স্থ।
- কাঠগৰা- আদালতত জাবানবন্দী দিয়া কাঠৰ ঘেৰ
- কাঠচিতীয়া- নিমৰমিয়াল,নিস্ঠুৰ প্ৰকৃতিৰ
- কাঠবাঁজী- সন্তান জন্মনোহোৱা মহিলা ।
- কাঠ-মিস্ত্ৰি- বাঢ়ৈ।
- কাঠাৰি- কটাৰী।
- কাঠী- কাঠ, বাহৰ চেপেটা শলা, চাবি
- কাঠীচেলেকা- মিছা বদনামৰ দায়ী ।
- কাঠীজাল- মাছ ধৰিবৰ কাৰণে ব্য়ৱহাৰ কৰা এবিধ জাল।
- কাঠ্- কটা গছ।
- কাড় মৰাদি মাৰ- বেগেৰে গতি কৰ।
- কাডুডিমা- ডিমাছা জনগোষ্ঠীৰ মহিলাসকলে কাণত পৰিধান কৰা এবিধ অলংকাৰ।
- কাঢনী- সিজোৱা ধান কঢা হেতা
- কাঢ়াই- কেৰাহি।
- কাঢ়্- নাম ল।
- কাণ কলা কৰ- একেটা কথাকে বাবে বাৰে কৈ থকা।
- কাণ গধুৰ- কাণেৰে কমকৈ শুনা।
- কাণ ঘোলা কৰ- একেটা কথাকে বাৰে বাৰে কৈ অশান্তি দিয়া।
- কাণ ছোৱাই - কাণত পেলাই ।
- কাণ থিয়- সতৰ্ক।
- কাণ দে- মনোযোগ দে।
- কাণ ধৰ- লাজ দে।
- কাণ পাত- আগ্ৰহেৰে শুন।
- কাণ- মানুহৰ এবিধ ইন্দ্ৰিয় ।
- কাণ সমনীয়া- একে যোৰৰ।
- কাণগেজৰা- চেলা।
- কাণত ধৰ- শপত খা।
- কাণত মন্ত্ৰ দে- বেয়া বুদ্ধি বা পৰামৰ্শ দে।
- কাণ-মুৰ লৰা- সতৰ্ক হ।
- কাণ-মূৰ থিয়- সজাগৰ।
- কাণৰ কণা মাকৰি সৰা- কাণৰ ওচৰত চিঞৰি থকা।
- কাণৰ হাড়ীয়া- কাণৰ গাত।
- কাণসতা- গালৰ পিছফাল আৰু কুমৰ তলৰ ঠাই
- কাণসাৰ কৰ- কাণ পাত।
- কাণসাৰ- মনোযোগ দিয়া কায
- কাণি-বাগ- অকণমান।
- কাণিমুনি- পোহৰ হ'বলৈ বাকী থকা সময়খিনি ।
- কাণুিক- কাউৰী।
- কাণে মূৰে খা- বিতত কৰ।
- কাণে-কাণমাৰি- কোনো ধৰণে।
- কাণ্ড- কাড়।
- কাণ্ড- দণ্ড।
- কাণ্ডপট- তম্বুৰ পৰ্দা।
- কাণ্থি- নাৱৰ ব'ঠা।
- কাত- গাওঁ।
- কাত- ফুটা ওলোৱা।
- কাতৰ কন্ঠ- আৰ্ত কন্ঠ।
- কাতৰাণি- গেঙনি।
- কাতৰি সোণ- অধিক মূল্য়ৱান এবিধ বস্তু।
- কাতৰ্য- কাতৰতা।
- কাতাই- নামাজ পঢ়াৰ সময়ত মানুহ গোটখোৱা শাৰী।
- কাতি- এবৰীয়া।
- কাতি কৰ- এঢলীয়া কৰ।
- কাতি হ- বিছনাত পৰি জিৰণি ল।
- কাতি-অসমীয়া বাৰমাহৰ সাত নম্বৰৰ মাহটো।
- কাতি-কুতা- লৰচৰ।
- কাতিকৈ- এফলীয়াকৈ।
- কাতিগছা- কাতি বিহু।
- কাতি-বিহু- দোমাহী।
- কাতিয়া- এফালৰ পৰা আনফাল হোৱা কাৰ্য।
- কাতিল- হত্য়াকাৰী।
- কাতী- এবিধ যুৰীয়া কটাৰী যাক পাতল বস্তু কাটিবৰ কাৰণে ব্য়ৱহাৰ কৰা হয়।
- কাতুৰ্বাদ- অনুনয়-বিনয়।
- কাতে- মূল্য়ৰ কাৰণে।
- কাত্য়ায়ন- এজন ঋষিৰ নাম।
- কাত্য়ায়নী- দুৰ্গাৰ অন্য় এটা নাম।
- কাত্য়ায়নী সংহিতা- কাত্য়ায়ন ঋষিয়ে ৰচনা কৰা সংহিতা।
- কাথ- মূখ্য শএণীৰ খুদিৰ।
- কাথবৰা- এটা উপাধিৰ নাম ।
- কাথবৰুৱা - এক বিশেষ উপাধি ।
- কাথা- বহু পূৰণি কাপোৰ লগ কৰি ঘৰতে তৈয়াৰ কৰা কাপোৰ।
- কাথি- পিৰালি।
- কাথিক- সাধুকথা কোৱা মানুহ।
- কাথ্মা দি- উখহি কঠিন হৈ পৰ।
- কাদম্ব- বালিহাঁহ।
- কান পেলা- কাম কৰাৰ ইচ্ছা শেষ হ।
- কানত তোল- প্ৰশ্ৰয় দে।
- কাননজিতা- অপৰূপা।
- কানমাৰী- ভাৰ কঢিয়াবলৌ ব্যৱহত মাৰি
- কানযুৰীয়া- সমান বয়সৰ
- কানি- এবিধ ৰাগিয়াল বস্তু ।
- কানীয়া- কানি খোৱাৰ অভ্যাসযুক্ত
- কানু- ঈশ্বৰ ।
- কানুন্- আইন।
- কান্ মাৰ্- ভাৰ ল।
- কান্ঠী- ফুল বা মণিৰ মালা।
- কান্ত- প্ৰেমিক।
- কান্ত- স্বামী।
- কান্তপক্ষী- ম'ৰা চৰাই।
- কান্তা- শুভযোগ।
- কান্তিমতী- চন্দ্ৰকলা।
- কান্থি- পিৰালি।
- কান্দন- দোষত চকুপানী ওলোৱা অৱস্থা।
- কান্দৱিক- যিয়ে ৰুটি প্ৰস্তুত কৰে।
- কান্দা- বেজাৰতে চকুৰপৰা ওলোৱা এবিধ পানী ।
- কান্দি- পথাৰ।
- কান্দি ভাত খা- দুখ কষ্টৰে জীৱন নিৰ্বাহ কৰ।
- কান্দু-মান্দু- কন্দনামুৱা।
- কান্দুৰা- কান্দি থকা।
- কান্ধ পাত- কান পাত।
- কান্ধিয়া- পুখুৰীৰ দাঁতি।
- কান্ধুলি লুটি দে- নিজৰ মত সলনি কৰ।
- কান্ধুলি-ছিটিকা- কান্ধুলি মাছৰ পোৱালী।
- কান্ধুলী- এবিধ কাঁইটযুক্ত মাছ ।
- কান্ধ্- কান।
- কাপ- কপট।
- কাপ- খামতি জনগোষ্টীৰ লোকসকলে চিকাৰ কৰিবৰা বাবে পতা ফান্দ।
- কাপ- পিয়লা।
- কাপ- প্ৰতিযোগিতাত বিজয়ীজনক দিয়া পাত্ৰ।
- কাপ- বশ হোৱা।
- কাপ মৈলাম- দুৱাত কলম।
- কাপ-কাঠী- লিখা-মেলা।
- কাপ-চেলেকা- কেৰাণী।
- কাপড়া- কাপোৰ।
- কাপলৰ আঁক- ভাগ্য়ৰ লিখন।
- কাপান- টাইফাকে জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলৰ এবিধ লোকনৃত্য়।
- কাপুৰুষ – অধম মানুহ ।
- কাপ্- বেঁতৰ আঁটি।
- কাপ্- লেখনী।
- কাপ্কাপ্ কৰ- ভোকত কষ্ট পা।
- কাপ্কাপ্- কেইবাটাও ৰঙৰ আঁচ থকা।
- কাপ্-জাপ্- দৰ্প।
- কাফি- এবিধ গছৰ গুটি।
- কাফিলা- তীৰ্থযাত্ৰীৰ দল।
- কাফে- কফি গৃহ।
- কাফেইন- এবিধ পদাৰ্থ যি চাহ আৰু কফিত থাকে।
- কাফেৰ- অধিক কৃপণ।
- কাফ্ৰি- আফ্ৰিকা মহাদেশৰ লোক।
- কাবৰা- বিভিন্ন বৰণৰ।
- কাবাদী- এবিধ মনোৰঞ্জনদায়ক খেল ।
- কাবি- ভনীয়েকৰ গিৰীয়েক।
- কাবু কৰ- বশ কৰ।
- কাবুৰ্- চলি থকা প্ৰথা।
- কাবুলী- কাবুল দেশৰ মানুহ, কাবুল-সম্পকীয়
- কাবুলীবুট- এবিধ ডাঙৰ বুটমাহ।
- কাবেৰী- দক্ষিণ ভাৰতৰ এখন নদী
- কাবৌ- কাকূটি।
- কাব্য- ভাবাপ্ৰধান আৰু ৰসযুক্ত বাক্যসমৃদ্ধ ৰচনা
- কামকূট- যোনী।
- কামজাৰি- কামৰ পৰামৰ্শ।
- কামজিৎ- মহাদেৱ।
- কামতাল উৰহী- এক প্ৰজাতিৰ দীঘল উৰহী।
- কামতাল- এক প্ৰজাতিৰ ডাঙৰ উৰহি।
- কামদা- দেৱী।
- কামনা - বাঞ্ছা ।
- কামনি- কামত পাৰ্গত তিৰোতা।
- কামপাল- বলৰাম।
- কামব মানুহ- দক্ষ-পৰিশ্ৰমী লোক।
- কামবাণ- কামদেৱৰ শৰ।
- কাম-মূঢ়- কামাৰ্ত।
- কাময়িতা- কামুক।
- কাম-ৰসিক- ৰতিপ্ৰিয়।
- কামৰূপ- অসম ৰাজ্য়ৰ পূৰ্বৰ নাম।
- কামৰূপী- কামৰূপত থকা।
- কামৰেখা- কৰ্দৈ।
- কামৰো- বেশ্যা।
- কামল- কামুক।
- কামলা- মজদুৰ।
- কামলা- হাজং জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে বাহি বিয়াৰ দিনাখন পতা এটি অনুষ্ঠান।
- কামসখ- বসন্তকাল।
- কামসূত্ৰ- এখন প্ৰাচীন কামশাস্ত্ৰ
- কামাই- উপাৰ্জন।
- কামাইয়াল- বনুৱা।
- কামাখ্যা মন্দিৰ- গুৱাহাতী মহানগৰৰ নীলাচল পাহাৰত অৱস্থিত এটা মন্দিৰ।
- কামায়ু- জটায়ু পক্ষীৰ কাকেয়ক গৰুড় পক্ষী।
- কামাল্ কৰ- পাৰ্গতালি দেখুওৱা।
- কামিজ- মূৰেদি সুমুৱাই পিন্ধা হাত দীঘল চোলা
- কামিনী- সুন্দৰী তিৰোতা, এবিধ ফুল
- কামিনীকান্ত- দেখিবলৈ ধুনীয়া নাৰীৰ প্ৰেমিক বা গিৰীয়েক।
- কামিনীমোহন- দেখিৱলৈ অধিক ধুনীয়া।
- কামিয়াব- সফলতা।
- কামিলা- কামত উপযুক্ত।
- কামী- এডাল দীঘল ঠেক বাঁহৰ টুকুৰা।
- কামী- ফল পূৰণ কৰোতা।
- কামুকী- সংগমপ্ৰিয়া নাৰী।
- কামোৰ খাই ধৰ- আট খা।
- কামোৰ মাৰ্- দংশন কৰ।
- কামোৰা-কামোৰি- ইটিয়ে-সিটোক কামোৰা কাৰ্য।
- কাম্- কৰ্ম।
- কাম্-কলা- ৰতি শাস্ত্ৰ।
- কাম্দেৱ- মদন।
- কাম্ধেনু- যি বিচাৰে তাকে দিয়া এজনী গাই গৰু।
- কাম্পিল- পাঞ্চাল ৰাজ্য়ৰ দক্ষিণ প্ৰান্তত অৱস্থিত এখন ৰাজ্য়।
- কাম্বাং- ৰাভা জনগৌষ্ঠীৰ মহিলাসকলে বুকুত মেৰিয়াই লোৱা কাপোৰ।
- কাম্বোজ- এখন দেশ।
- কাম্য় কৰ্ম- ভৱিষ্যতৰ ফলৰ বাবে কৰা ৰীতি-নীতি ।
- কাম্য়ক বন- সৰস্বতী নৈৰ পাৰত থকা এখন হাবি।
- কাম্য়মৰণ- আত্মহত্য়া।
- কাযকলাপ- বিভিন্ন কাম কাজ
- কাযাধ্যৰক্ষ- প্ৰতিষ্ঠানৰ মুখ্যদায়িত্বশীল ব্যক্তি
- কা-যুৰীয়া- সমান ওখ ডাঙৰ।
- কায্- গাৰ দাঁতি।
- কায়- কোন।
- কায়- শৰীৰ।
- কায়কাষ্ঠা- আন্তৰিক আস্থা।
- কায়কৃত- শৰীৰৰ দ্বাৰা কৰা।
- কায়গিৰি- গৃহস্থ।
- কায়চিকিৎসা- শাৰীৰিক বেমাৰৰ চিকিৎসা।
- কায়থেলী- এবিধ প্ৰাচীন অসমীয়া লিপি
- কায়দা-নিয়ম।
- কায়স্থ- শূদিৰৰ ভিতৰত শ্ৰেষ্ঠ জাতি।
- কায়স্থা- তুলসী গছ।
- কায়া- শৰীৰ।
- কায়াগ্নি- হজম শক্তি।
- কায়ান্তৰহীন- কায়া।
- কায়িক - শাৰীৰিক ।
- কায়িক – দৈহিক ।
- কায়িক- শাৰীৰিক।
- কায়েনাইট- এবিধ মণিক যাৰ বৰণ পাতল নীল।
- কায়েমী-নিগাজি।
- কাৰ- কোন লোকৰ?
- কাৰক- যিয়ে কৰে।
- কাৰচাজি- টেঙৰালি, কৌশলপূণ কু-বুদ্ধি
- কাৰণিক- যিয়ে শুদ্ধ-ভূল, ভাল-বেয়া বিচাৰ কৰে।
- কাৰাং- ওপৰত।
- কাৰাগাৰ্- বন্দীশাল।
- কাৰাধ্যক্ষ- বন্দীখালৰ অধ্য়ক্ষ।
- কাৰানি- ওপৰত।
- কাৰাৰক্ষক্- বন্দীপাল।
- কাৰিকৰ- ভাড়া কৰি অনা ৰান্ধনী।
- কাৰিকৰী- কাৰু শিল্প-সম্পকীয়,যন্ত্ৰাদি-সম্পকীয়
- কাৰিকৰী- শিল্প – সম্বন্ধীয়, শৈল্পিক ।()যান্ত্ৰিক
- কাৰুক- শিল্পী।
- কাৰুশিল্প- কাৰুকলা।
- কাৰুশিল্পী- কাৰুকৰ।
- কাৰেং-ঘৰ- চনত স্বৰ্গদেউ চুক্লেংমুঙে শিৱসাগৰ জিলাত প্ৰতিষ্ঠা কৰা এটা ৰাজপ্ৰাসাদ।
- কাৰোবা- চিনি নোপোলা লোক।
- কাৰ্কশ্য়- কঠোৰতা।
- কাৰ্টিলেজ- কাণৰ লতিত থকা মাংস।
- কাৰ্ট্ৰিজ- প্লাষ্টিকৰ দ্বাৰা নিৰ্মিত এবিধ যতন চিঞাহী, চিঞাহী থকা ফিটা ইত্য়াদি ভৰাই ৰখা হয়।
- কাৰ্ড- ডাঠ চাৰিচুকীয়া কাগজ।
- কাৰ্ডিঅ'গ্ৰাম- হৃদচিত্ৰ।
- কাৰ্তিক- কাতি মাহ।
- কাৰ্তিকী- কৃত্তিকা নক্ষত্ৰযুক্ত পূৰ্ণিমা।
- কাৰ্বন- এবিধ মৌল।
- কাৰ্বন কাগজ- কাৰ্বন পেপাৰ।
- কাৰ্বন-ডাই-অক্সাইড- বায়ুমণ্ডলত থকা এবিধ গেছ।
- কাৰ্যকৰী সমিতি- কাম কৰিবৰ বাবে গঠন কৰা সমিতি।
- কাৰ্যকলাপ- কামৰ নিয়ম।
- কাৰ্যকাৰক- যইয়ে কাম কৰে।
- কাৰ্যকাৰিতা- কাৰ্য্য সম্পাদন কৰাৰ ক্ষমতা।
- কাৰ্যকাৰী- কাৰ্যবাহী।
- কাৰ্যকাৰী ব্য়ক্তি- ভাৰপ্ৰাপ্ত ব্য়ক্তি।
- কাৰ্যক্ৰম- যি ক্ৰম অনুসাৰে কৰিবলগীয়া কাম।
- কাৰ্যক্ষম- কাম ৰিবৰ বাবে সক্ষম।
- কাৰ্যক্ষেত্ৰ- কাম কৰা স্থান।
- কাৰ্যপ্ৰণালী- কাম কৰা পদ্ধতি।
- কাৰ্যবিধি- কোনো কামৰ নিয়ম।
- কাৰ্যভাৰ অভিদেয়- কাৰ্যভাৰৰ ভাট্টা।
- কাৰ্যভাৰ- কামৰ দায়িত্ব।
- কাৰ্যসম্পাদন- কাৰ্য সাধন।
- কাৰ্যসূচী- পৰিকল্পিত কাৰ্যক্ৰম।
- কাৰ্যহন্তা- যিয়ে বেলেগৰ কাম নষ্ট কৰে।
- কাৰ্যাধ্যক্ষ- মূখ্য় কাৰ্য্যকাৰক।
- কাৰ্যাপণ- একাওণ।
- কাৰ্যাৰম্ভ- কোনো কামৰ আৰম্ভণি।
- কাৰ্যালয়- অফিচ।
- কাৰ্শলা- কাঁড়ৰ নিচিনা সৰু।
- কাৰ্শ্য- ক্ষীণতা।
- কাল কবলিত- মৃত।
- কাল নিৰূপণ- সময় নিৰ্ধাৰণ।
- কাল মুকলি হ- সৌভাগ্য় উপস্থিত হ।
- কাল- ৰুদ্ৰৰ এটা নাম।
- কাল- সময়।
- কালক খা- ভাল সময় নষ্ট কৰ।
- কালকঞ্জ- বিশেষ পদুম।
- কালকন্ঠ- শিৱ।
- কালকুশৰি- যম।
- কালকূট্- বৰ বিহ।
- কালকেয়- এটা দানৱৰ নাম।
- কালগংগা- যমুনা নদী।
- কালগ্ৰস্ত- মৃত্য়ুৰ মুখত পৰা।
- কালগ্ৰাস- মৰণ।
- কালচিল্কা- চাকৈ চকুৱা।
- কালজ্ঞ- দৈৱজ্ঞ।
- কালত ঢোকা ৰ ঢোকাত কল ৰ- পাৰস্পৰিকভাৱে নিৰ্ভৰশীল হ।
- কালদং-আপদ।
- কালনিদ্ৰা- অস্বাভাৱিক গভীৰ নিদ্ৰা।
- কালবশ্য- মৰণৰ বশ।
- কাল-যাপন- সময়-ক্ষেপণ।
- কালযোগী- মহাদেৱ।
- কালৰী- কাণেৰে শুনা নোপোৱা মহিলা।
- কালৰোগ- অধিক জ্বৰ উঠা।
- কাললক খোৱা- বেয়া সময়কো অতিবাহিত কৰিবলগীয়া।
- কাললৈ- পাচলৈ।
- কালশনি- অত্য়ন্ত মাৰাত্ম ব্য়ক্তি।
- কালস্ৰোত- সময় প্ৰৱাহ।
- কালা- দুৰ্গা।
- কালা পোকা- পইতাচোৰা।
- কালাজিন- ক'লা হৰিণৰ ছাল।
- কালাতিপাত- সময় অতিবাহিত কৰা কাৰ্য।
- কালানুক্ৰম- সময় অনুসাৰে।
- কালানুক্ৰমিক প্ৰণালী- কালক্ৰমৰ বিধি।
- কালানুৱতী- সময় অনুসৰি।
- কালান্তৰ- সময়ৰ ব্য়ৱধান।
- কালাভ্ৰ- ডাৱৰ।
- কালাম দানি- এক প্ৰজাতিৰ শালি ধান।
- কালায়ল- লোহা।
- কালাৰি- মহাদেৱ।
- কালাশুদ্ধি- শোকৰ কাল।
- কালি- চিয়াঁহী।
- কালি- দীঘক প্ৰস্থৰে পূৰণ কৰিলে পোৱা ফল।
- কালিংগ- তৰমুজ ফল।
- কালিকা- অপদেৱতা।
- কালিকা- কাইলৈৰ দিনটো।
- কালিকা- মহাদেৱৰ পত্নী।
- কালিকা লাগ- ভূতে পা।
- কালিকাপুৰাণ- এখন হিন্দু শাস্ত্ৰ।
- কালিচৰণ- এটাপুৰুষবাচক নাম
- কালিদাস- এজন প্ৰসিদ্ধ সংস্কৃত কবি
- কালিনী- আৰ্দ্ৰা নক্ষত্ৰ।
- কালীচী- যমৰাজে বিচাৰ কৰা স্থান।
- কালোচিত- সময় উপযুক্ত।
- কাল্- সময়।
- কাল্শত্ৰু- ডাঙৰ শত্ৰু।
- কাৱৈ জাপৰি- এখ প্ৰজাতিৰ আহু ধান।
- কাৱৈ মাছ বাছ- কঠিন কৰ্ম কৰ।
- কাৱ্য়চৰ্চা- কবিতা লিখা।
- কাশলা – এবিধ সৰু সাপ
- কাশীনাথ- মহাদেৱ।
- কাশ্মীৰী- কাশ্মীৰত জন্ম হোৱা।
- কাশ্মীৰী- কাশ্মীৰ-সম্পকীয়
- কাশ্যপেয়- সূৰ্য।
- কাষৰি- পথাৰৰ আলিৰ দাঁতি।
- কাষৰ্- কোনো বস্তুৰ দাঁতি।
- কাষা- কাষ।
- কাষ্- বন।
- কাষ্ঠ- কাঠ।
- কাষ্ঠজীৱী- কাঠত বসবাস কৰা উদ্ভিদ।
- কাষ্ঠদাৰু- দেৱদাৰু।
- কাষ্ঠময়- কাঠৰ দ্বাৰা নিৰ্মিত।
- কাষ্ঠহাঁহি- যি হাঁহিত ৰস নাথাকে।
- কাষ্ঠা- নিমিষ কাল।
- কাষ্ঠিক- খৰিভাৰী।
- কাহ- এবিধ সংকৰ ধাতু, সেই ধাতু বাদ্য
- কাহ- ডিঙিত সুৰসুৰনি উঠা ৰোগ- বিশেষ
- কাহ মাৰ- কোনো বিষয়ে ক।
- কাহল- কঁঠাল।
- কাহা স্থান- কোন স্থানত।
- কাহাৰক- দোলাভাৰী।
- কাহী- বাচন-বশেষ
- কািনী- এবিধ কড়ি।
- কি কি- কেইবিধৰ।
- কি চাউ- খামতি জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে ককায়েক সম্বোধন কৰি মতা নাম।
- কি বুলি- কি কাৰণে।
- কি- ভয় খোৱা।
- কি- সম্বন্ধ অৰ্থত প্ৰয়োগ হোৱা।
- কিংকতব্যবিমূঢ- দোধোৰ- মোধোৰ অৱস্থাত পৰা
- কিংকু- কেনেকুৱা।
- কিংবদন্তি- জনৰৱ।
- কিংবদন্তি, কিম্বদন্তি- জমশ্ৰতি
- কিংবা- অথবা।
- কিংশুক- পলাশ ফুল।
- কিঃ ত্ৰিংগি'ৰ- শিক্ষক।
- কিউ- স্নোকাৰ।
- কিকমকে- কেনেকৈ।
- কিখাতিৰ- কিয়।
- কিচ্কিচিয়া- অতিশয়।
- কিচ্মত্- ভাগ্য়।
- কিচ্মিচ্- সৰু পক্ষীয়ে কৰা উচ্চাৰণ।
- কিচ্য়া- এটা।
- কিছ- চুম্বন।
- কিঞ্চিৎ কিঞ্চিৎ- অকণ- অখণকৈ।
- কিঞ্চিদধিক- সামান্য়।
- কিঞ্চুলক্- কেঁচু।
- কিঞ্জলক- ফুলৰ কেশৰ।
- কিঞ্জিল- পৰাগ ৰেণু।
- কিটিপ্-কাটাপ্- ফিকিৰ।
- কিটিব্-কিটিব্- নীৰস।
- কিটিৰা- চুটি চাপৰ আৰু লিহিৰা।
- কিট্কিট্ কৰে- মলিনৰূপে।
- কিট্ছেন- পাকঘৰ।
- কিট্টক- গেদ।
- কিট্টাল- তামৰ পাত্ৰ।
- কিডনেপাৰ- অপহৰণকাৰী।
- কিণ্ব- মদ প্ৰস্তুত কৰাৰ সময়ত প্ৰয়োগ কৰা এবিধ ঔষধ।
- কিতব- জুৱাৰী।
- কিতাদুৰস্ত- ভাল ব্য়ৱস্থিত।
- কিতাপ্- পুস্তক।
- কিতাবত- পত্ৰ।
- কিত্তেবা-কেতিয়াবা।
- কিথন- কেতিয়া।
- কিথেন- কেতিয়া।
- কিন- দেউৰী জনগোষ্ঠী লোকসকলৰ বিশেষ অপদেৱতা।
- কিনা (আঙ্লি)- কেঞা আঙলি।
- কিনা দাম- যি দৰত বস্তু ক্ৰয় কৰা হয়।
- কিনা- পাপুৱা নিউগানি দেশত চলি থকা মুদ্ৰা।
- কিনা হাঁহৰ ঠোঁটলৈকে মঙহ- ক্ৰয় কৰা অংশৰ সামান্য অংশটোও অপচয় কৰিবলৈ নহয়।
- কিনাই-আ-মা- ক'লা।
- কিনাৰ- পাৰ।
- কিনাৰা- সীমা।
- কিন্- বেচ দি ল।
- কিন্কিনিয়া- সৰু সৰু টোপ হৈ পৰা।
- কিন্নৰী- বিদ্য়াধৰী।
- কিমত- দাম।
- কিম্বপূৰুষ- কিন্নৰ।
- কিম্ভূতকিমাকাৰ কদয চেহেৰাৰ
- কিৰণময়- আলোকময়।
- কিৰা কঢ়া- শপত গ্ৰহণ কৰা।
- কিৰা দিয়া- শপত দিয়া।
- কিৰা ধৰ- ব্ৰত পালন কৰ।
- কিৰিষণা- কৃষি কাৰ্য।
- কিৰীটি- মূৰৰ সৌন্দৰ্য বা নানান ৰাস - ভাওঁনাত মূৰত মৰা এবিধ মুকুট ।
- কিৰীলি- অদিক উচ্চ হাঁহি।
- কিৰীলি- আনন্দতে কৰা চিঞৰ-বাখৰ
- কিৰ্পিণ- চিকতা লোক।
- কিৰ্মিৰ- পঞ্চপাণ্ডৱৰ দ্বিতীয় পাণ্ডৱ ভীমে বধ কৰা এটা ৰাক্ষহৰ নাম।
- কিলকানি- কিলাকুটি।
- কিলকিঞ্ছিত- কুটকুটাই দিয়া কাৰ্য।
- কিলকুন- কিলাকুটি।
- কিলৰ খাৰ পা- মাৰ-কিলৰ আঘাত পা।
- কিলা- কিলাকুটিৰ দ্বাৰা কৰা আঘাত।
- কিলা-কিলি- মৰামৰি।
- কিলাকুটি মাৰ- কিলাকুটিৰ দ্বাৰা আঘাত কৰ।
- কিলাকুনি- কিলাকুটি।
- কিলাট- গোটমৰা গাখীৰ।
- কিলে- কিয়।
- কিলোগ্ৰাম- জোখ কৰাৰ এক পৰিমাণ।
- কিলোটন- ওজনৰ এক একক।
- কিলোমিটাৰ- দূৰত্ব জোখা একক।
- কিলোলিটাৰ- এক হাজাৰ লিটাৰ।
- কিল্লা- দুৰ্গ।
- কিৱী- নিউজিলেণ্ডত দেখিবলৈ পোৱা এবিধ পক্ষী।
- কিশলয়- কুহিপাত
- কিশোৰ অপৰাধী- কম বয়সৰ ল'ৰা যিয়ে অপৰাঘ কৰে।
- কিশোৰ- কোমল বয়সৰ ল'ৰা।
- কিহেতু- কিয়।
- কিুঞ্চিৎ- অলপ।
- কীঁকিঁ- চৰাইৰ পোৱালীৰ দৰে মাত।
- কীট- সৰু পোক, কৃমি
- কীটজ- কীটৰ পৰা উৎপত্তি হোৱা।
- কীট্- পোক।
- কীতি – ভালখ্যাতি অৰ্জন কৰা ।
- কীৰ্তি চিহ্ন - নাম উজলাই ৰখা চিহ্ন/কাম/সজকাম
- কীৰ্তিকমল- অধিক বিখ্যাত।
- কীৰ্তিত- খ্যাত।
- কু যোনী- ইতৰ প্ৰাণীৰ গৰ্ভ
- কুঁচা- খোঁচা।
- কুঁচিয়া- বুকাত থকা এক প্ৰজাতিৰ মাছ যি দেখিবলৈ বামী মাছৰ দৰে।
- কুঁজা- নাঙল।
- কুঁজাত খাত- নাঙলৰ খুঁটিত ধৰ।
- কুঁজী বিছা- ্সমৰ অৰণ্যত থকা এবিধ বিছা।
- কুঁজী- মন্থৰা।
- কুঁজী-থেকেৰা- কাউ-থেকেৰা।
- কুঁয়া- গেলা।
- কুঁৱৰী আলু- এক প্ৰজাতিৰ কাঠ আঁলু।
- কুঁৱৰী- ৰজাৰ পত্নী বা ৰজাৰ জীয়ৰী।
- কুঁৱা- পাট নাদ।
- কুঁৱাছ- কুঁৱলী।
- কুঁহিপাত- নতুনকৈ ওলোৱা কোমল পাত।
- কুঁহিয়াৰণি- কুঁহিয়াৰৰ খেতি কৰা স্থান।
- কুঁহিয়াৰ-শাল্- কুঁহিয়াৰ পেৰা যতন।
- কুঁহিলা- পানীৰ তলত থকা উদ্ভিদ ।
- কুঁহি্- গজালি।
- কুং- খামতি জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে ব্য়ৱহৃত যঁতৰ।
- কুং- নাক।
- কুই- কাৱৈ মাছ।
- কুইলু- কুলি চৰাই।
- কুকতি- ফৰিং।
- কুকাৰ্- ৰন্ধন কাৰ্যত ব্য়ৱহাৰ কৰা এবিধ পাত্ৰ।
- কুকিচ্- এবিধ মিঠা বিস্কুট্।
- কুকুঙ- সংগীতৰ বিশেষ ৰাগ।
- কুকুন্দৰ- জঘনকুপ।
- কুকুৰ বহুনা- কুকুৰৰ নিচিনাকৈ বহা।
- কুকুৰ-টেঙীয়া- অলপতে কুকুৰৰ নিচিনাকৈ কেং কেংকৈ উঠা।
- কুকুৰনেচীয়া – এবিধ বনৰীয়া জন্ত।
- কুকুৰা- এবিধ চৰাই।
- কুকুৰা ফুল- কুকুৰা জআ ফুল।
- কুকুৰাৰ বসন্ত- পক্স ভাইৰাষৰ আক্ৰমণৰ ফলত কুকুৰাৰ শৰীৰৰত হোৱা বেমাৰ।
- কুকুৰী- মাইকী কুকুৰ।
- কুকুৰীকপালি- ঘোঁৰা আৰু গাধৰ কুকুৰীকণা বেমাৰ।
- কুকুৰ্- এবিধ ঘৰচীয়া প্ৰভুভক্ত প্ৰাণী।
- কুকুৱা- কুকুহা।
- কুকুহা-উৰা - আউল বাউল হোৱা।
- কুকৈ- কেচুৱা।
- কুক্কুট- কুকুৰা।
- কুক্ষ- পেট।
- কুখ্যাত্- অপৰাধী লোক যেনেদৰে প্ৰচাৰিত।
- কুগ্ৰহ- অশুভ গ্ৰহ।
- কুগ্ৰহীয়া- অমংগলীয়া।
- কুচইতা- ঈৰ্ষাপৰায়ণ।
- কুচকাৱাজ – সৈনিকৰ অনুশীলন
- কুচক্ৰ- বেয়া বুদ্ধি।
- কুচক্ৰী- বেয়া বুদ্ধি কৰা।
- কুচমুখ- পিয়াহৰ বাট।
- কুচৰ- দুষ্ট।
- কুচৰিত্ৰ- অসাধু।
- কুচৱলি- লৰচৰ কৰা।
- কুচি- গাওঁ।
- কুচিৰি- ঔষধ।
- কুচ্- পিয়াহ।
- কুচ্কুচ্- এটা অনুকৰণমূলক শব্দ যি সামান্য তাৎপৰ্য প্ৰকাশ কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা হয় ।
- কুচ্ন্য়া- অধিক লেতেৰা।
- কুজা- পানী থবৰ কাৰণে ব্য়ৱহাৰ কৰা পাত্ৰ।
- কুঞ্চন- অনাদৰ।
- কুটজা- সংস্কৃতৰ এটা ছন্দৰ নাম।
- কুটসাক্ষী- মিছা সাক্ষী।
- কুটা- ছিগা খেৰ-বন ইত্য়াদি।
- কুটাৰ্থ- গুপ্ত অৰ্থ।
- কুটি- দেহ।
- কুটিৰ শিল্প- যি আৱিষ্কাৰত মানুহে মুখ্যতঃ বা সম্পূৰ্ণৰূপে ঘৰত বস্তু প্ৰস্তুত কৰে।
- কুটিলগামী- বক্ৰভাৱে গমনকাৰী।
- কুটিলা- সৰস্বতী নদী।
- কুটীৰ – সৰু ঘৰ ।
- কুটুবিম্ব- ঘৰৰ গৰাকী।
- কুটুম্ব- বংশ।
- কুটুম্বিনী- গৃহিনী।
- কুটুলা- চুটি।
- কুটুহাই- ওহ্ বুলি।
- কুট্কুটীয়া- দন্দুৰা।
- কুট্টক- কটাৰ অস্ত্ৰ।
- কুট্টনী- কথা লগাই ফুৰা আৰু বেয়া বুদ্ধি দিয়া মহিলা।
- কুট্টাৰ- পৰ্বত।
- কুট্টিত- খণ্ডন কৰা।
- কুট্টিম- পঁজা ঘৰ।
- কুঠীয়া- কঁঠীয়া।
- কুণ- নাভিৰ মলি।
- কুণালজিৎ- অধিক ধুনীয়া।
- কুণিত- সংকুচিত।
- কুণু- চিত্ৰকাৰ।
- কুণ্ঠাবোধ - লাজকৰা ।
- কুণ্ডনা- এবিধ শাক।
- কুণ্ডলা- অলংকাৰ ধাৰিনী।
- কুণ্ডিমামা- দেউৰী জনগোষ্ঠী লোকসকলৰ বিশেষ।
- কুণ্ডীয়- আবদ্ধ।
- কুত-কলিয়া- দুষ্টালি।
- কুতুক- কৌতুক।
- কুতুব- ধ্ৰুৱ নক্ষত্ৰ।
- কুথি- কোষ্ঠী।
- কুদপৰ্শন- দেখিবলৈ বেয়া।
- কুদি- কোনটো দিশে।
- কুদি- থুই।
- কুদৃষ্টি- বেয়া দৃষ্টি।
- কুদ্দুচ- পবিত্ৰ।
- কুন থাও- খামতি জনগোষ্ঠীৰ বয়সিয়াল লোক।
- কুন- মানুহ।
- কুনকুনি মৌ- এক প্ৰজাতিৰ অতি সৰু সৰু মৌমাখি।
- কুনকুনি- সৰু সৰু।
- কুনলাইছেন- মাৰ জনগোষ্ঠীৰ মহিলাসকলৰ বিশেষ চাদৰ।
- কুনসমে- কেতিয়া।
- কুন-হিত-না- খামতি জনগোষ্ঠীৰ খেতিয়ক।
- কুনা- ক্ৰোৱেছিয়া দেশত চলি থকা মুদ্ৰা।
- কুনাম- বদনাম।
- কুন্কুননি- ম'হৰ দৰে শব্দ।
- কুন্ঠৰিয়া- যুঁজিবৰ কাৰণে সাঁজু।
- কুন্ঠা – লাজকৰা ।
- কুন্ঠাবোধ – দ্বিধাবোধ ।
- কুন্ত- যাঠী।
- কুন্তলা- কেশৱতী মহিলা।
- কুন্তী- পঞ্চপাণ্ডৱৰ মাতৃ।
- কুন্থন- কেঁকনি।
- কুন্দকাৰ- যইয়ে কুন্দত কাটে।
- কুন্দদন্ত- কুন্দফুলৰ নিচিনা বগা দাঁত।
- কুন্দন- এবিধ ফুল।
- কুন্দম- মেকুৰী।
- কুন্দৰ- ভগৱান বিষ্ণু।
- কুন্দৰিকা- খৰিকাজাই ফুলৰ লতা।
- কুন্দৰুথ- খিৰিকী।
- কুন্দি- বঁটা।
- কুন্ধলা- শকত।
- কুন্ধি- নাৱৰ ভিতৰৰ খোটালি ।
- কুপ- কাঠৰ মহল।
- কুপতি- কপৌ চৰাই।
- কুপথ্য়- ৰোগীৰ বাবে বেয়া আহাৰ।
- কুপৰামৰ্শ- বেয়া কাম কৰিবৰ বাবে দিয়া দিহা।
- কুপাণি- আপচু হাত।
- কুপিতা- সন্তানৰ পতি থকা নিজৰ কৰ্তব্য় পালন নকৰা পিতৃ।
- কুপুতি- কপৌ।
- কু-পুত্ৰ- চৰিত্ৰহীন পুত্ৰ।
- কু-পূৰুষ- বেয়া লোক।
- কুফা লাগ- নষ্ট হ।
- কুবাক্য়- বেয়া কথা।
- কু-বাদ- মিছা বদনাম।
- কুবিধা- অসুবিধা।
- কুবুদ্ধি- বেয়া বুদ্ধি।
- কুবুৰী- কাপোৰেৰে ঢাকি ৰখা গাড়ী।
- কুবেৰ্- ধনৰ দেৱতা।
- কুবেশ্- মন্দ বেশ।
- কুব্জ- কোঁজা।
- কুব্জা- ৰজা কংসৰ এজনী ভৃত্য়া।
- কুব্জিকা- আঠ বছৰৰ বিয়া নোহোৱা ছোৱালী।
- কুভোজ্য়- বেয়া খাদ্য়।
- কুম- বেহেলা।
- কুমক- বেছি উচ্ছাস।
- কুমটি - এবিধ পোক ।
- কুমটীয়া-হাতৰ ছাল ছিঙি যোৱা এবিধ ৰোগ ।
- কুমফী- এবিধ ক'লা ৰঙৰ পানীত থকা পোক।
- কুমবাবেলা- কেতিয়াবা।
- কুমবেলা- কেতিয়া।
- কুমলীয়া- পুৰঠ নোহোৱা।
- কুমায়- ক'ত।
- কুমাৰ কিশোৰ- দেখিবলৈ অধিক ধুনীয়া কিশোৰ।
- কুমাৰ বাহী- ম'ৰা চৰাই।
- কুমাৰচাৰ- কিশোৰৰ চৰিত্ৰ গঠন।
- কুমাৰপাল- ৰজা শালিবাহন।
- কুমাৰভৃত্য়া- ধাত্ৰীভৃত্য়া।
- কুমাৰী- ৰজাৰ জীয়ৰী।
- কুমাৰ্- যিয়ে মাটিৰ বাচন-বৰ্তন নিৰ্মাণ কৰে।
- কুমাল- ডাৱৰ।
- কুমুইত্তক- কুৎচিত।
- কুমুদনাথ- এতেকে চন্দ্ৰ।
- কুমুদপতি- চন্দ্ৰ।
- কুমুদাকাৰ- পদুম পুখুৰী।
- কুমুদ্- ভেঁটফুল।
- কুমুদ্বতী- ভেটবহুলা নদী।
- কুমুনান্দ- ভেটফুলৰ সৌন্দৰ্য।
- কুমুৰ- কোমোৰা।
- কুমেৰু- পৃথিৱীৰ দক্ষিণ মূৰৰ অংস।
- কুমোদক- বিষ্ণু।
- কুম্ড়া- কোমোৰা।
- কুম্বিকা- সৰু কলহ।
- কুম্ভযোনি- অগস্ত্য় মুনি।
- কুম্ভা- বেশ্যা।
- কুম্ভাণ্ড- ৰজা বাণৰ মন্ত্ৰী।
- কুযাত্ৰা- অশুভ যাত্ৰা।
- কুৰ- উপাধি।
- কুৰংগ- হৰিণা পহু।
- কুৰট- মুচী।
- কুৰৰ-(ল)- শেন চৰাই।
- কুৰল- কাণত পৰিধান কৰা কেৰু।
- কুৰা- কোনো এক স্থানত জ্বলা জুই।
- কুৰা- বুটলা।
- কুৰাল- কুঠাৰ।
- কুৰি- সংখ্যা।
- কুৰিহা- কুঢ়ি।
- কুৰীতি- আচাৰ-ব্য়ৱহাৰ।
- কুৰুং- দুটা পৰ্বতৰ মাজত থকা দ স্থান।
- কুৰুক্ষেত্ৰ- মহাভাৰতৰ পাণ্ডৱ আৰু কৌৰৱৰ যুদ্ধস্থলী।
- কুৰুক্ষেত্ৰকাণ্ড- কুৰুক্ষেত্ৰ যুদ্ধৰ নিচিনা ভয়াৱহ কাণ্ড।
- কুৰুদীয়া- এখন পূৰণি ৰাজ্য়।
- কুৰু-পাণ্ডৱ- কৌৰৱ আৰু পাণ্ডৱ।
- কুৰুবিন্দ- পদ্মৰাগ মণি।
- কুৰুবিন্দ- মাণিক।
- কুৰুবৃদ্ধ- ভীষ্ম।
- কুৰুৰাজ- কৌৰৱসকলৰ ভিতৰত সকলোতকৈ ডাঙৰ কৌৰৱ দুৰ্যোধন।
- কুৰুল- কুটিল।
- কুৰুলিয়া- কুৰুলি দি।
- কুৰূচ- কাঁচি হ।
- কুৰূপ- অশুৱনি।
- কুৰূবা- পূবফালৰ পৰা অহা বতাহ।
- কুৰ্কুট- কুকুৰা চৰাই।
- কুৰ্চী- চকী।
- কুৰ্চুটীয়া- কপটীয়া।
- কুৰ্তা- এবিধ চোলা।
- কুৰ্দনী- চ'ত মাহৰ পূৰ্ণিমা তিথিৰ দিনাখন পালন কৰা এবিধ কামদেৱোৎসৱ।
- কুৰ্পৰ- আঠু।
- কুৰ্পৰ- কিলাকুটি।
- কুৰ্বানি- মুছলমান সম্প্ৰদায়ৰ ধৰ্মীয় নিয়ম অনুসৰি জীৱ-জন্ু বলিদান দিয়া কাৰ্য।
- কুৰ্বুৰী- দুৰ্গা।
- কুলক্ৰিয়া- কুলকৰ্ম।
- কুলক্ষণা- দুৰ্ভাগা।
- কুলক্ষণ্- অশুভৰ চিন।
- কুলগিৰি- কুলাচল।
- কুলজ- উচ্চ বংশজাত।
- কুলজন- প্ৰসিদ্ধ পূৰুষ।
- কুলজা- কুলনাৰী।
- কুলতন্তু- বংশধাৰক।
- কুলত্য়াগী- যিয়ে বংশ ত্য়াগ কৰে।
- কুলপাংশুকা- অসতী মহিলা।
- কুলপাংশুলা- অসতী।
- কুলবিপ্ৰ- কুল পুৰোহিত।
- কুলমৰ্যাদা- বংশৰ মান-সন্মান।
- কুলমাৰ্গ- ধৰ্মমাগ।
- কুলম্ভৰ- চোৰ।
- কুলশ্ৰেষ্ঠী- পৰিয়ালৰ মুৰব্বী।
- কুলা- জুখৰ হ।
- কুলা- ধান আদি জৰা যতৰ
- কুলাংগনা- উচ্চ বংশৰ মহিলা।
- কুলাংগাৰ- যিয়ে বংশলৈ কুনাম আনে।
- কুলাকুল- মিশ্ৰিত জাতি।
- কুলাকুলতিথি- ষষ্ঠী আৰু দশমী।
- কুলাচল্- এটা অসুৰৰ নাম।
- কুলাট- টুপী।
- কুলাধম্- বেয়া কাম কৰি বংশলৈ দুৰ্নাম অমা।
- কুলায়- বাসস্থান।
- কুলালম্বী- বংশপালক।
- কুলাৱ- নদীৰ পাক।
- কুলি- এবিধ কলা ৰঙৰ পক্ষী যাৰ মাত মধুৰ আৰু এইবিধ চৰাইক বসন্ত কালত দেখা পোৱা যায়।
- কুলিৰক- কেঁকোৰা।
- কুলিশপাত- ব্ৰজপাত।
- কুলিশী- স্বৰ্গৰ ৰজা ইন্দ্ৰৰ এটা নাম।
- কুলী- গীৰিয়েক বা ঘৈণিয়েকৰ বায়েক।
- কুলী- হজুৱা।
- কুলীয়া- কুল সম্পৰ্কীয়।
- কুলীৰ- সৰ্প।
- কুলুক- জাৰি।
- কুলুকুলুকৈ- কুলুকুলু শব্দৰে।
- কুলেন্ট- শীতলীকৰণ।
- কুল্- নদীৰ কাষ।
- কুল্- বংশ।
- কুৱলী – শীতকালত ভাহি থকা জলীয় বাষ্প
- কুৱেলতা- এবিধ লতা।
- কুশ- জঘন্য়।
- কুশ মুদ্ৰা- কুশৰ দ্বাৰা নিৰ্মাণ কৰা আঙঠি।
- কুশ-দ্বীপ- সাতটা দ্বীপৰ এটা দ্বীপ।
- কুশনাত- বিশ্বামিত্ৰ ঋষিৰ আজোককা।
- কুশাক্ষ- বান্দৰ।
- কুশাৰণি- দুৰ্বাসা মুণি।
- কুশীলব- ৰামায়ণ ৰচনা কৰা মহাকবি বাল্মিকী।
- কুশীলৱ- নাটকৰ কলা – কুশলী
- কুশ্ৰী- অশুৱনি।
- কুষাকু- বান্দৰ।
- কুষ্মাণ্ড- কোমোৰা , চঞ্চল আৰু দুষ্ট প্ৰকৃতিৰ লোক
- কুসুমকাৰ্মুক- প্ৰেমৰ দেৱতা কামদেৱ।
- কুসুমদাস- ফুলৰ মালা।
- কুসুমধনু- ধন্বা।
- কুসুমস্তৱক- ফুলৰ থোপা।
- কুসুমাকৰ- বসন্তকাল।
- কুসুমিত- পুষ্পিতা।
- কুস্তুভ- বিষ্ণু।
- কুহ- কুবেৰ।
- কুহৰ- কুলিৰ দৰে শব্দ।
- কুহৰিত- ধ্বনি।
- কুহু- কুলি চৰাইৰ মাত।
- কুহুঁৰি- কুৱলী।
- কুহুমীয়া- গৰম আৰু ঠাণ্ডাৰ মাজত থকা।
- কুহুলিয়া- লাহে লাহে ক।
- কুহ্- কুলি চৰাইৰ মাতৰ দৰে শব্দ।
- কুহ্ম বুলীয়া পাগ- এবিধ পাগুলি।
- কূচিকা- সৰু তুলিকা।
- কূচিতা- তুলিকা।
- কূজন – পক্ষীৰ কলৰৱ ।
- কূট- স্তুপ।
- কূটকৰ্ম- ছলনা।
- কূটকাৰ- ঠগ।
- কূটনী- কথা লগাই ফুৰা তিৰোতা।
- কূটনীতি – বেয়া নীতি ।
- কূটশাল্মলি- এবিধ শিমলু গছ।
- কূটস্থ- নিতৌ একেটা ৰূপতে থকা।
- কূটাঘাট- হিংসাতে কৰা বেয়াকাম ।
- কূটাঘাত- অন্তৰ্ঘাত।
- কূট্- ঘৰ।
- কূট্- পৰ্বতৰ টিং।
- কূপ- ছালত থকা গাতৰ নিচিনা ভাগ।
- কূপযন্ত্ৰ- কুঁৱাৰ পৰা পানী তুলিবলৈ ব্য়ৱহাৰ কৰা চকা।
- কূপাৰ- সাগৰ।
- কূপিকা- নৈৰ মাজত থকা পৰ্বত বা বৃক্ষ।
- কূপী- সৰু কুঁৱা।
- কূম- কাছ , এবিধ সৰিসৃপ প্ৰাণী ।
- কূৰ্চ- কোছা।
- কূৰ্চশেখৰ- নাৰিকল গছ।
- কূৰ্চিকা- কাঁচি গাখীৰ।
- কূৰ্চূটালী- কপটীয়া স্বভাৱ।
- কূলক- উঁইৰ হাফলু।
- কূলভূ- নদীৰ পাৰত থকা মাটি।
- কূলষা- নৈ।
- কূহা- কুঁৱলী।
- কৃকলাস- জেঠী।
- কৃচ্ছ- কষ্টকৰ।
- কৃচ্ছ্ৰ- অধিক কষ্ট ।
- কৃচ্ছ্ৰসাধ্য- দুঃসাধ্য।
- কৃত- কৰা।
- কৃতক- কৃত্ৰিম।
- কৃতক- কৃত্ৰিম।
- কৃতঘ্ন- অপকাৰী ।
- কৃতজ্ঞ- যিয়ে উপকাৰীৰ উপকাৰ স্বীকাৰ কৰে।
- কৃতজ্ঞতা- আনে কৰা উপকাৰৰ শলাগ লোৱা কায
- কৃতজ্ঞতাভাজন- কৃতজ্ঞতাৰ পাত্ৰ।
- কৃতধী- স্থিৰ প্ৰজ্ঞা।
- কৃতবিদ্য়তা- পাণ্ডিত্য়।
- কৃতবীৰ্য- পৰশুৰামৰ দেউতাক।
- কৃতযুগ- সত্য়যুগ।
- কৃৎস্ন- পানী।
- কৃতিত্ব - কামত পাগতালি , কাযদক্ষতা
- কৃতিত্ব- কাৰ্যদক্ষতা , কীৰ্তি , সুকৃতি ।
- কৃতিত্ব-সকলো দিশতে পাৰ্গত
- কৃতিমান- যিয়ে সৃষ্টি কৰে।
- কৃতী- জ্ঞানী।
- কৃতোৎসাহ- উদ্য়মী।
- কৃত্ত- বিশেষ কোষ।
- কৃত্তিবাসী- কৃত্তিবাস সম্বন্ধীয়।
- কৃত্য়- কৰিব লগা কাম।
- কৃত্য়ক- কৰ্ম।
- কৃত্ৰিম্- যি প্ৰাকৃতিক।
- কৃদৰ- ধানৰ ভঁৰাল।
- কৃন্তকী- যি প্ৰাণীয়ে আহাৰ দাঁতেৰে কোটি খায়।
- কৃন্তন- ছেদন।
- কৃন্তনী- ছুৰী।
- কৃপণালি- কৃপণৰ কাম।
- কৃপণ্- চিকটা।
- কৃপন- খৰছ কৰিব নিবিচৰা লোক ।
- কৃপনালি- খৰছ কৰিবলৈ নিবিচৰা লোকৰ স্বভাৱৰ ।
- কৃপা- তেলৰ টাৰি।
- কৃপা- দয়া।
- কৃপাচাৰ্য- মহাকাব্য় মহাভাৰতত উল্লেখ পোৱা ধনুৰ্বিদ্য়াত পাৰ্গত এজন গুৰু।
- কৃপাণ- শিখ ধৰ্মৰ লোকসকলে লৈ ফুৰা এবিধ সৰু তৰুৱাল।
- কৃপালেশ- সামান্য় দয়া।
- কৃপাসিন্ধু- অধিক দয়াৱান।
- কৃমি- ক্ৰিমি।
- কৃমিজ- কৃমিৰ পৰা উৎপত্তি।
- কৃমিল- কৃমিযুক্ত।
- কৃশতা- ক্ষীণাই যোৱা।
- কৃশাংগ- মহাদেৱৰ এটা নাম।
- কৃশাংগ- শীৰ্ণকায়।
- কৃশাক্ষ- মকৰা।
- কৃশানু- জুই।
- কৃশ্- খীণ।
- কৃষাক - খেতি কৰা লোক ।
- কৃষাণি- খেতিয়কৰ কাম।
- কৃষাণী- খেতিয়কৰ পত্নী।
- কৃষি- খেতি।
- কৃষিজ- কৃষি কৰ্মৰ পৰা হোৱা উৎপত্তি।
- কৃষিজীৱি- কৃষিৰ ওপৰত ভৰষা কৰা লোক ।
- কৃষিপ্ৰধান- য'ত খেতিয়েই প্ৰধান।
- কৃষ্ট- টানি লৈ যোৱা।
- কৃষ্টি- শিল্প-কলা।
- কৃষ্ণ- ক'লা।
- কৃষ্ণ- যি সকলোকে আকৰ্ষণ কৰে।
- কৃষ্ণকলি- এবিধ প্ৰখ্যাত ফুলৰ গছ।
- কৃষ্ণকাষ্ঠ- অগৰু।
- কৃষ্ণচুডা - ৰঙা ৰঙৰ ফুল ফুলা এবিধ বৃহত গছ ।
- কৃষ্ণ-পক্ষ- মাহৰ এন্ধাৰ ভাগ।
- কৃষ্ণবৰ্ণ- ক'লা ৰঙৰ।
- কৃষ্ণভক্ত- ভগৱান কৃষ্ণৰ উপাসক।
- কৃষ্ণমুখ- হলৌ বান্দৰ।
- কৃষ্ণলোহ- চুম্বক।
- কৃষ্ণাজিতা- চন্দ্ৰৰ পেহৰে জিলিকাই থকা।
- কৃষ্ণাভ- ক'লা বৰণীয়া।
- কৃষ্য়- কৰ্ষণযোগ্য়।
- কৃৃত্ৰিমতা- অস্বাভাকিতা।
- কে- কোন।
- কেঁককেঁকা- ৰাজ হাঁহৰ নিচিনাকৈ শব্দ কৰ।
- কেঁককেকনি- ৰাজ হাঁহৰ মাত।
- কেঁকনি- গেঁথনি।
- কেঁকা- গেঁথা।
- কেঁকুৰি- ভাজ।
- কেঁকে- কাউৰীৰ দৰে শব্দ।
- কেঁকো- গেঁথো- অনিচ্ছৰ ভাব দেখুৱা কাৰ্য
- কেঁকো-গেঁথো- অনিচ্ছা।
- কেঁকো-গেঁথো কৰ- অমান্তি হ।
- কেঁকো-জেঁকো- আমনি।
- কেঁকো-জেকোকৈ - গধূৰ বস্তুৰ ভৰত বেঁকা হৈ বা কুঁজা হৈ
- কেঁকোৰা- পানীত থকা এবিধ প্ৰাণী।
- কেঁকোৰা- ভাজলগা।
- কেঁচ- প্ৰখৰ।
- কেঁচকলি- কাঠকলি।
- কেঁচা আলি- যি পথ পকী নহয়।
- কেঁচা কিল- জোৰকৈ মৰা কিল।
- কেঁচা- পকি নথকা অৱস্থা ।
- কেঁচা বৰলক চপোৱা- বিপদ মাতি অনা।
- কেঁচাই- নপকাকৈ।
- কেঁচা-ধন- পৰিশ্ৰম কৰি উপাৰ্জন কৰা ধন।
- কেঁচি- চকুৰ মলি।
- কেঁচী- কাপোৰ, কাগজ বা চুলি ইত্য়াদি কাটিবৰ কাৰণে ব্য়ৱহাৰ কৰা এবিধ কটাৰী।
- কেঁচীয়া- কতীয়া।
- কেঁচীয়া-কেঁচি- চুকিয়াচুকি।
- কেঁচীয়াকৈ- কতিয়াকৈ।
- কেঁচু – এবিধ দীঘল বলয়ী প্ৰানী
- কেঁচু খান্দোতে সাঁপ ওলা- সৰু কথা জানিবলৈ বিচাৰুতে ডাঙৰ কতা গম পোৱা।
- কেঁচু- গাতত থকা সাপৰ দৰে এবিধ পোক।
- কেঁচুৱালি- কেঁচুৱাৰ স্বভাৱ।
- কেঁত-কুৰ্ কৰ- শৰীৰত কষ্ট পোৱাৰ পিছতো লৰচৰ নকৰ।
- কেঁতুৰি- নিজে নিজেই উৎপত্তি হোৱা এবিধ হালধিৰ দৰে গছ।
- কেঁতুৰীয়া- কেঁতুৰীৰ ৰঙৰ।
- কেঁত্- কৰে- হঠাতে কামুৰি ধৰি।
- কেঁথা- চুটি-চাপৰ।
- কেঁৰা-কুজা ভাং- জেঙা মাৰ।
- কেং- টাঙোন খোৱা কুকুৰৰ দৰে মাত।
- কেং- ঠেং।
- কেংকঙনি- মাৰ খওৱাৰ পিছত কুকুৰৰ শব্দ।
- কেংকাথা- উত্তৰ প্ৰদেশত থকা এবিধ মালবাহী গৰু।
- কেংগাৰু- অষ্ট্ৰেলিয়া মহাদেশত থকা এবিধ স্তন্য়পায়ী প্ৰাণী।
- কেংথাম- কৰঙন।
- কেংলংপ- বান্দৰৰ নিচিনা এবিধ হিংস্ৰ জন্তু।
- কেই- কিমান।
- কেইও- সেই সকলো।
- কেইজান- কিজানি।
- কেইথেল- হাট।
- কেইবাটা- অধিক।
- কেইবাদিন- কেইদিনমান
- কেও- কোনো এজনো ( নেতিবাচক অথত)
- কেও- কোনো, কোনো এটাও
- কেও- কোনো।
- কেও মৰা- মৰা কোঁহ।
- কেকটাছ- মৰুভূমি অঞ্চলত থকা এবিধ বৃক্ষ।
- কেকৰা- ভাঁজ থকা।
- কেক'লজি- অশুদ্ধ শব্দ।
- কেকাধ্বনি- ময়ুৰ পক্ষীৰ মাত।
- কেকেনা- পৰুৱা।
- কেকোৱা- এক প্ৰজাতিৰ ধান।
- কেগো- কোননো।
- কেঙমৰা- দুৰ্বল।
- কেচ- গোচৰ।
- কেচকেচি- এবিধ উদ্ভিদ।
- কেচুমূৰীয়া- অশৰোগ ।
- কেচেলা মেচেলা- সংকোচ কৰাৰ বাবে কামত আগুৱাই যাব নোৱাৱা।
- কেচ্কেচা- দন্দ কৰ।
- কেচ্টা- ফেনেক।
- কেছ- নগদ টকা।
- কেছাৰ- সংগীতৰ বিশেষ ৰাগ।
- কেছেট- ধ্বনি।
- কেঞা- সৰু ।
- কেঞ্চাৰ- কৰ্কট বেমাৰ।
- কেট স্কেনাৰ- মানুহৰ দেহৰ ভিতৰত থকা অংগ।
- কেটৰ- অতিমাত্ৰা ক'লা ৰঙৰ।
- কেটাৰাৰ- যোগনীয়া।
- কেটাহি- ঘাঁহ - বনত লাগি থকা খিছুমান দুগন্ধযুক্ত পদাৰ্থ ।
- কেটেপা-কেটেপ্- এটা-এঠি।
- কেটেৰা – ককশ বা হুটা মাট কথা
- কেটেৰা- গালি পৰা।
- কেটেৰাই – তিতা মাতেৰে ।
- কেটেৰীয়া- খিংখিঙীয়া।
- কেটেলগ- পণ্য়দ্ৰৱ্য়।
- কেটেলা পহু- ঠৰঙা কাইত থকা এবিধ সৰু জন্ত
- কেটেহা- কটু বচন।
- কেটোমণি কলা- কেটোৰ কলীয়া।
- কেটৌমেটৌ- অপৰিষ্কাৰ।
- কেট্কুটন নকৰ- অকলো লৰচৰ নকৰ।
- কেডাৰ- কোনো সংস্থা।
- কেডেট- সেনা ছাত্ৰ।
- কেণা- পোকে বিন্ধা।
- কেণ্ডিডেট- প্ৰাৰ্থী।
- কেণ্ডেল- মমবাটি।
- কেত- কিছুমান।
- কেত- ঘৰ বাসস্থান।
- কেতকলি- নিচেই কুমলীয়া আৰু ৰস নথকা
- কেতকী- কেতেকী ফুল।
- কেতন- নিচান।
- কেতনা- কিমান।
- কেতপং কুৰুলী- মিচিং জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে বজোৱা এবিধ বাঁহী।
- কেতা- খণ্ড।
- কেতি- কেতিয়া।
- কেতিয়াও- কোনো দিনে।
- কেতুমালা- ভাৰতৰ এটা নাম।
- কেতেকী – ফুল – বিশেষ , সৰু চৰাই বিশেষ
- কেতেৰা জেঙেৰা- মনত কষ্ট দিব পৰা কঠোৰ কথা।
- কেতো- কোনো।
- কেত্খানি- অলপ জোখৰ।
- কেত্টি- কিছুমান।
- কেথলিক- খ্ৰীষ্টান ধমৰ এটা ভাগ
- কেথি- চাপৰ।
- কেথেন- কেতিয়া।
- কেদ'আদিম- নিৰাপত্তা।
- কেদাৰ- সংগীতৰ বিশেষ ৰাগ।
- কেনদুৱা- কেৰেলুৱা।
- কেনা- আসোৱাহ, খুঁট
- কেনাৰি- কেৰেলুৱা।
- কেনি- কোনফাললৈ।
- কেনিপাত- ব'ঠা।
- কেনিয়া- আফ্ৰিকা মহদেশত অৱস্থিত এখন দেশ।
- কেনেকৈ- কি প্ৰকাৰে।
- কেনেবা- স্বাভাৱিক নোহোৱা।
- কেনেৰীয়া- কান্দুৰা।
- কেন্টনমেন্ট- সেনা নিবাস।
- কেন্টিন- কাৰখানা।
- কেন্টু- মিচিং জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে কাণত পৰিধান কৰা এবিধ অলংকাৰ।
- কেন্দ্ৰ- ঘূৰণীয়া বস্তুৰ মাজৰ অংশ।
- কেন্দ্ৰ বিচ্য়ুত- কেন্দ্ৰৰ পৰা আঁতৰত থকা।
- কেন্দ্ৰক- কেন্দ্ৰ- সম্পকীয়
- কেন্দ্ৰগত- মধ্যস্থ।
- কেন্দ্ৰী- প্ৰধান।
- কেন্দ্ৰীভূত- কেন্দ্ৰত একগোট হ।
- কেন্দ্ৰীয়- কেন্দ্ৰত থকা।
- কেপ- টুপি।
- কেপছন- কাকতত প্ৰকাশিত কোনো ফটো।
- কেপৰিক এছিড- সুগন্ধি প্ৰস্তুত কৰাৰ সময়ত প্ৰয়োগ কৰা এবিধ এছিড।
- কেপেং- কেপেয়া।
- কেপ্কেপ্ কৰ- আহাৰ নাপাই কষ্ট পা।
- কেবে- কেতিয়া।
- কেবেজিয়া- কৃপণ।
- কেমনে- কি ধৰণে।
- কেমিকেল- ৰাসায়নিক পদাৰ্থ।
- কেমেৰুণ- আফ্ৰিকা মহাদেশত অৱস্থিত এখন দেশ।
- কেম্প- শিবিৰ।
- কেৰকা- নেওঠনি।
- কেৰকেটা- ফেচকুৰি।
- কেৰঘেহঁনি- কৰো নকৰো কৰি থকা অৱস্থা।
- কেৰমেৰিয়া- বেঁকাকৈ কৰা গতি।
- কেৰল- খ্ৰীষ্টানলোকসকলে বৰদিনত গোৱা গীত।
- কেৰলী- জ্য়োতিৰ্বিজ্ঞান।
- কেৰহিকৈ- চকু বেকা কৰি।
- কেৰা দুপৰ- ভৰ দুপৰীয়া হোৱাৰ অৱস্থা।
- কেৰাছিন- এবিধ খনিজ তেল।
- কেৰাটিন- প্ৰাণীৰ ছাল।
- কেৰাণিগিৰি- কেৰাণীৰ কাম।
- কেৰানী- কাযালয়ত দখাস্ত আদি লিখা কমচাৰী
- কেৰামতালি- বল বা পৰাক্ৰম দেখুৱাই কৰা অহংকাৰ, শক্তি মন্ত্ৰৰ আচৰণ বা স্বভাৱ
- কেৰামতালি- বলীৰ স্বভাৱ।
- কেৰামত্- শক্তি।
- কেৰালা – এখন শিক্ষিত ৰাজ্য ।
- কেৰাহি- বেঁকা।
- কেৰাহী- তৰকাৰী, ভাজি ইত্য়াদি ৰান্ধিবৰ কাৰণে ব্য়ৱহাৰ কৰা পাত্ৰ।
- কেৰি- মিথৈ থবৰ কাৰণে ব্য়ৱহাৰ কৰা সৰু টেকেলি।
- কেৰিয়াৰ- বাহক।
- কেৰুণীয়া- কেৰোণে খোৱা।
- কেৰুন্দ- কেৰেলুৱা।
- কেৰুৱালি- নাৱৰ গুৰিয়াল।
- কেৰেংআৰহম- মানুহে জীৱন নিৰ্বাহ কৰিবৰ কাৰণে অবলম্বন কৰা পদ্ধতি।
- কেৰেক্টাৰ ছিঅৰ্ডাৰ- এবিধ মানসিক খেলিমেলি।
- কেৰেক্টাৰ- বৰ্ণ, সংখ্যা বা চিহ্নৰ পৃথক ৰূপ।
- কেৰেচা- বেঁকা।
- কেৰেচী- বছৰৰ মূৰত পোৱালী জন্ম দিয়া গাই।
- কেৰেচী- আদা বনৰীয়া।
- কেৰেচীয়া – দুষ্ট প্ৰকৃতিৰ (মানুহ, জন্ত)
- কেৰেট- মূল্য়ৱান ধাতু।
- কেৰেপ কৰ- লৰচৰ কৰ।
- কেৰেপ- লৰচৰ।
- কেৰেপা খাই ধৰ- এটাৰ লগত আনটো পাক খাই ধৰ।
- কেৰেপা- দুফলীয়া পেং।
- কেৰেপা-কেৰেপি- বেঁকা-বেঁকি।
- কেৰৌমেৰৌ- শৰীৰত কেইবাটাও ভাজ দিয়া।
- কেৰ্জৃেৰণি- দৰদাম কৰাৰ কাম।
- কেৰ্জেৰীয়া- দৰ এৰি নিদিয়া।
- কেলকা- গোন্ধ।
- কেলকেলা- স্পষ্ট নোহোৱাকৈ আৰু বেগেৰে কথা ক।
- কেলিকমল- লীলাপদুম।
- কেলিনাগৰ- কামুক।
- কেলিপাত- গুৰি ব'ঠা।
- কেলিমিন্দৰ- উদ্য়ান ঘৰ।
- কেলিশয়ন- চোফা।
- কেলু- অঁকৰা।
- কেলে- দৰে।
- কেলেংকাৰি- কলংক , অপযশ
- কেলেংকাৰী- বদনামী।
- কেলেং-মেলেং- গা বেয়া লগা।
- কেলেই- কি কাৰণে।
- কেলেকৰ- নট।
- কেলেঙা- কমজোৰ মানুহ।
- কেলেহুৱা- চপনীয়া।
- কেলৌমেলৌ- সৰু সৰু ল'ৰা-ছোৱালীবোৰে আনন্দৰ কৰা হুলস্থুল।
- কেল্কুলেটৰ- সংখ্যা গণনা কৰিবৰ কাৰণে ব্য়ৱহাৰ কৰা এবিধ যন্ত্ৰ।
- কেৱল, মাত্ৰ – মাথো
- কেৱলীয়া – উদাসীন বৈষ্ণৱ
- কেৱল্- একমাত্ৰ।
- কেৱাচ- শুশ্ৰূষা।
- কেৱাৰ- চাকৰৰ কাম।
- কেৱে- কোনোৱে।
- কেশ সংস্কাৰ- চুলি আঁচোৰা কাৰ্য।
- কেশকলাপ- কেশগুচ্ছ।
- কেশকীট- ওকণি।
- কেশগ্ৰহ- চুলিত ধৰি টনা।
- কেশপ্ৰসাধন- চুলিক সুসজ্জিত কৰা।
- কেশবিন্য়াস- চুলি সুসজ্জিত কৰা কাৰ্য।
- কেশৰ- সিংহৰ ডিঙিত থকা নুম।
- কেশৱানন্দ- অধিক আনন্দ।
- কেশস্পৰ্শ- চুলি চোৱা।
- কেশাকৰ্শন- চুলিত ধৰি টনা।
- কেশাকেলী- চুলিয়া-চুলি।
- কেশীমথন- শ্ৰীকৃষ্ণ।
- কেশ্- চুলি।
- কেহজুল- অসমত উৎপাদন কৰা েক প্ৰজাতিৰ ধান।
- কেহৰাজ বটা যেন হ- লাজ-অপমান সহাৰ কাৰণে মুখ ক'লা পৰা।
- কেহৰোতি- কেহেৰাজ।
- কেহলৈ- কোন স্থানলৈ।
- কেহু- কোনেও।
- কেহেটা-কেহেট্- জিভাৰ কেহাৰ দৰে সোৱাদ লগা।
- কেহেটি- অলপ কঁপা।
- কেহেৰ পাচি- অসমত উৎপাদিত ধান।
- কেহেৰ্ পৰা- ক'ৰ পৰা।
- কৈকস-দানৱ।
- কৈয়া- ক'ত।
- কৈৰা- কোন ঠাইত।
- কৈৰাত- কিৰাতৰ দৰে।
- কৈল- কৰিলে।
- কৈলা- ক'লা হীৰা।
- কৈৱল্য়- মোক্ষ।
- কৈশিক- শৃংগাৰ ৰস।
- কোঁচ- কোলা।
- কোঁচা- খোঁচ মাৰ।
- কোঁচ্ খা- মুকুটা খা।া
- কোঁটা- বেঁকা।
- কোঁটাই-খৰুৱা- কোটাহী-বেঙেনা।
- কোঁৱৰ্- ৰজাৰ পুত্ৰ।
- কোঁহ- অসন্মত।
- কোঁহা- অণ্ডকোষ।
- কোকয়েৎ- মেইতেই লোকসকলে মূৰত পৰিধান কৰা বগা ৰঙৰ পাগুৰী।
- কোকিল কন্ঠ- কুলি চৰাইৰ মাতৰ নিচিনা শুৱলা।
- কোকিল্- কুলি চৰাই।
- কোকোহা পৰ্- খীণা।
- কোছা-কোছে- মুঠিয়ে-মুঠিয়ে।
- কোট- দুৰ্গ।
- কোটকা- কৃপণ।
- কোটৰগত- গাঁতত সোমোৱা।
- কোটৰী- দুৰ্গা।
- কোটাহী বেঙেনা- চাপৰ।
- কোটি- দহ নিযুত।
- কোটি- মৈ।
- কোটিক- জালত ফচাই চৰাই ধৰা লোক।
- কোটিকল্প- কোটি সংখ্যক।
- কোটিপতি- যাৰ হাতত কোটি টকা আছে।
- কোটিপাল- দুৰ্গ ৰক্ষক।
- কোটোলা- কৰঙা।
- কোট্-কোটি- অনেক।
- কোঠালি- বেৰেৰে পৃথক কৰা ঘৰৰ একোটা ভাগ
- কোড়- কোলা।
- কোঢ়াল – কোৰ্হাল ।
- কোণ - চুক
- কোণবীক্ষণ- কোণ পৰিমাপক যন্ত্ৰ।
- কোত- ক'ত।
- কোতা- ক'ত।
- কোদণ্ড- ধনু।
- কোনো কথা নাই- চিন্তা কৰিব নলগীয়া।
- কোনোকলে- কেতিয়াও।
- কোনোবা- কোনো এজন।
- কোপদীপ্ত- অধিক খং উঠা।
- কোপাৱিষ্ট- খঙত কিকৰু কি নকৰু কৈ থকা অৱস্থা ।
- কোপী- খঙাল।
- কোমৰ- কঁকাল।
- কোমল চাউল- তিয়ালেই কোমল হৈ পৰা জলপান খোৱা এবিধ চাউল।
- কোমল বৰা- এবিধ জলপানৰ ধান।
- কোমলক- পদুমৰ নাল।
- কোমলকৈ- লাহেকৈ।
- কোমলতা- কোনল গুণ।
- কোমলতা- কোমল গুণ।
- কোমলপ্ৰাণ- দয়ালু হৃদয়।
- কোমা- এজন কঠিন ৰোগীৰ সম্পূৰ্ণ আৰু দীৰ্ঘম্যাদী জ্ঞান হেৰুওৱাৰ স্থিতি।
- কোমোৰা- এবিধ লতাৰ ফল।
- কোম্বাকানি- অনিৰ্দিষ্ট কেইজনমান।
- কোৰ- কাণ।
- কোৰকোৰণি- বেঙৰ শব্দ।
- কোৰক্- ফুলৰ কলি।
- কোৰমা- দৈনে সনা মাংস।
- কোৰহাল্- ডাঙৰ হাই।
- কোৰান- ইচলাম ধৰ্মৰ গ্ৰন্থ ।
- কোৰোলা- অকাঁৰী।
- কোৰ্ কোৰ্- ভেকোলাৰ দৰে শব্দ।
- কোৰ্- বেমাৰ।
- কোৰ্- মাটি খান্দিবৰ কাৰণে ব্য়ৱহাৰ কৰা এবিধ অস্ত্ৰ।
- কোৰ্ব্বানি- কুৰ্বানি।
- কোৰ্মা- এবিধ আহাৰ।
- কোলা শুৱনি- অধিক মৰমৰ।
- কোৱা - মতা কাউৰী ।
- কোৱা- কথিত।
- কোৱাচা- জাম্বিয়া দেশত চলি থকা মুদ্ৰা।
- কোৱাচি- মালাৱি দেশত চলি থকা মুদ্ৰা।
- কোৱা-মেলা- কোৱাকুই।
- কোৱাৰি চেলেক্- আশা এৰি দে।
- কোৱাৰি মুৰ্খাতি- ওঁঠ ফটা এবিধ বেমাৰ যি ভিটামিন 'B' ৰ অভাৱত হয়।
- কোষ উৎপাদন- কোষৰ উৎপত্তি।
- কোষমৰা- পৰিগলন।
- কোষাগাৰ- ধন থওৱা ঘৰ।
- কোষ্- ওচৰ।
- কোষ্ঠ- ভঁৰাল।
- কোষ্ণ- কুহুমীয়া।
- কোহল- এবিধ বাদ্য়যন্ত্ৰ।
- কৌ- বৰগীতৰ এটা ৰাগৰ নাম।
- কৌতুকে- আনন্দৰে।
- কৌতুহলজনক- আগ্ৰহীজনক।
- কৌতুহলী- কৌতুহল সম্পন্ন।
- কৌতুহল্- আগ্ৰহ।
- কৌতূহল – উতসুক ।
- কৌন্তী- এখন নৈৰ নাম।
- কৌপাতী আলু- পাটীদৈ আলু।
- কৌমী- জাতীয়।
- কৌমুদীপতি- জোন।
- কৌৰৱেয়- কুৰুবংশীয়।
- কৌলিক- কোনো এক বিশেষ জাতিৰ।
- কৌশলিক- ভেটি।
- কৌশলী- ধূৰ্ত।
- কৌশল্- পাৰ্গতালি।
- কৌশল্য়া- শ্ৰীৰামৰ মাতৃ।
- কৌশিকফল- নাৰিকল গছ।
- কৌশিকা- পিয়লা।
- কৌশিকী- বিহাৰত থকা এখন নৈৰ নাম।
- কৌসূতিক- প্ৰৱঞ্চক।
- ক্বণিত- ধ্বনি।
- ক্বাথ- ঔষধৰুপে ব্যৱহ্নত সিজোৱা ৰস
- ক্বাথ- নিৰ্যাত।
- ক্য়াট- ম্য়ানমাৰত চলি থকা মুদ্ৰা।
- ক্ৰংভংগ- নিয়ম উলংঘা কৰা।
- ক্ৰকচিক- কৰতীয়া।
- ক্ৰকছ- কৰত।
- ক্ৰটি- আসোঁৱাহ বা খুত ।
- ক্ৰতু- যজ্ঞ।
- ক্ৰতুদ্বিষ- ৰাক্ষস।
- ক্ৰথনক- পদ্ধতিগত।
- ক্ৰন- এছ্ট'নিয়া দেশত চলি থকা মুদ্ৰা।
- ক্ৰনা- আইছলেণ্ডত চলি থকা মুদ্ৰা।
- ক্ৰন্দ- আহ্বান।
- ক্ৰন্দনধ্বনি- কান্দোনৰ শব্দ।
- ক্ৰবাদ্য়ক- মাংসবোজী।
- ক্ৰব্য়- কেঁচা মাংস।
- ক্ৰব্য়াদ্- মাংসাশী।
- ক্ৰম- এবিধ বনৰীয়া পক্ষী।
- ক্ৰমণ- ঘোঁৰা।
- ক্ৰমবিকাশ- ক্ৰমান্বয়ে বিৱৰ্তন।
- ক্ৰমবিকাশবাদ- ক্ৰমবিকাশ মত।
- ক্ৰমবিন্য়াস- মাত্ৰাবিন্য়াস।
- ক্ৰমমান- গতিশীল।
- ক্ৰমাংক- ক্ৰমিক সংখ্য়া।
- ক্ৰমাগত- একাদিক্ৰমে।
- ক্ৰমাগতে- ধীৰে ধীৰে।
- ক্ৰমাত্- ক্ৰমাগত।
- ক্ৰম্- পাঠ্যক্ৰম্।
- ক্ৰম্শঃ- লাহে-লাহে।
- ক্ৰয়মণ্ডল- বস্তু কিনা সমিটি।
- ক্ৰয়াৰোহ- বজাৰ।
- ক্ৰয়িক- ক্ৰেতা।
- ক্ৰ'য়েছিয়া- িউৰোপ মহাদেশত অৱস্থিত এখন দেশ।
- ক্ৰান্তদৰ্শী- ভগৱান।
- ক্ৰান্তি- গমন।
- ক্ৰাম- খামতি জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলৰ দোলা।
- ক্ৰায়িক- গ্ৰাহক।
- ক্ৰিকেট- এবিধ খেল।
- ক্ৰিপ ক্ৰিপ- লাহে লাহে।
- ক্ৰিপ্ন'ন- এবিধ মৌলিক নিষ্ক্ৰিয় গেছ যাক অতি সহজতে বিচাৰি পোৱা যায়।
- ক্ৰিয়া নাড়ী- বেশ্যা।
- ক্ৰিয়া পথ- চিকিৎসা পদ্ধতি।
- ক্ৰিয়া পদ- যি পদে কোনো কাম কৰা বা হোৱা বুজায়।
- ক্ৰিয়া বিধি- কামৰ নীতি-নিয়ম।
- ক্ৰিয়াকাণ্ড- কাৰ্যাৱলী।
- ক্ৰিয়াপৰ- পৰিশ্ৰমী।
- ক্ৰিয়াফল- কৰ্মফল।
- ক্ৰিয়াবাচক- কাৰ্যবোধক।
- ক্ৰিয়াশীল- সক্ৰিয়।
- ক্ৰিয়াশৈলী- যি পাহাৰ প্ৰাকৃতিক নহয়।
- ক্ৰিয়াসিদ্ধ- কৰ্মৰ পৰা সফলতা আৰ্জিব পৰা।
- ক্ৰিয়াহীন- কাম নথকা।
- ক্ৰিয়েটিন- এবিধ এমিনো এচিড।
- ক্ৰীড়ন- খেলা কাৰ্য।
- ক্ৰীড়া- খেল-ধেমালি।
- ক্ৰীড়া-কৌতুক- হাঁহি-ধেমালি।
- ক্ৰীড়া-কৌশল- খেলত নিপুণতা।
- ক্ৰীড়াজয়ী- খেলত যিয়ে জল লাভ কৰে।
- ক্ৰীড়ানুৰাগী- খেল-ধেমালিৰ প্ৰতি আগ্ৰহ থকা লোক।
- ক্ৰীড়াৰত্ন- যৌন সম্ভোগ।
- ক্ৰীত- কিনা।
- ক্ৰীতদাস- কিনা চাকৰ।
- ক্ৰীম- গাখীৰৰপৰা প্ৰস্তুত কৰা এবিধ খাদ্য ।
- ক্ৰীয়ক- যি খেল খেলে।
- ক্ৰুইজাৰ- যুদ্ধ-জাহাজ।
- ক্ৰুকচ- কৰত।
- ক্ৰুঞ্চ- ডাঙৰ বগলী।
- ক্ৰুদ্ধ- ক্ৰুধিত হোৱা।
- ক্ৰুধ - খঙ ।
- ক্ৰুব- নিষ্ঠুৰ।
- ক্ৰুৰদৃক- হিংসুক।
- ক্ৰুৰলোচন- শনিগ্ৰহ।
- ক্ৰুষ্ট- চিঞৰ।
- ক্ৰুষ্ট- নিৰ্দয়।
- ক্ৰোধন- খঙাল।
- ক্ৰোধনা- চন্দী।
- ক্ৰোধপৰায়ণ- অধিক খঙাল।
- ক্ৰোধান্বিত- খঙত থকা অৱস্থা ।
- ক্ৰোধোদ্দীপক- ক্ৰোপজনক।
- ক্ৰোধ্- খং।
- ক্ৰোব- পাঁচ।
- ক্ৰোম- হাওঁফাওঁ।
- ক্ৰোমনালিকা- যিডাল নলীৰ সহায়ত উশাহ-নিশাহ ল'ব পৰা যায়।
- ক্ৰৌঞ্চাৰতি- শিৱ-পাৰ্বতীৰ পুত্ৰ কাৰ্তিকৰ এটা নাম।
- ক্ল'ৰ'ফিল- গছৰ পাতৰ সেউজীয়া ৰঙৰ পদাৰ্থক।
- ক্ল'ৰিন- এবিধ গেছীয় মৌল।
- ক্লাছিক- সাহিত্য়।
- ক্লান্তি - ভাগৰ, অৱসাদ
- ক্লান্তিকৰ- ভাগৰ লগোৱা।
- ক্লাষ্টাৰক- তথ্যৰ একোটা গোট।
- ক্লিক- কটা।
- ক্লিক- মাউছৰ বুটাম টিপা কাম।
- ক্লিনিক- নীৰুজালয়।
- ক্লিন্ন- তিতি থকা।
- ক্লিপিং- কটা।
- ক্লিশিত- কষ্ট পোৱা।
- ক্লিষ্ট- ভাগৰুৱা।
- ক্লিষ্টতা- অৱসন্নতা।
- ক্লিষ্টি- দুখ।
- ক্লীৱ- নপুংসক।
- ক্লীৱতা- নপুংসকতা।
- ক্লীৱত্ব- পূৰুষত্বহনতা।
- ক্লেদিত- ক্লেদযুক্ত।
- ক্লেম্প- একাধিক বস্তু।
- ক্লেৰ'মানচি- বিভিন্ন বস্তু আদি দলিয়াই দি মানুহৰ ভৱিষ্যৎৰ বিষয়ে গণনা কৰা এক মংগলমতি বিদ্য়া।
- ক্লেশ্- দুখ।ট
- ক্লৈৱ্য়- ক্লীৱতা।
